Forward to the past.

Nog steeds achter met vertellen wat ik de afgelopen tijd allemaal heb uitgespookt. Even versneld vooruitspoelen dan maar, zodat ik bij het weekend dat mijn jongste broer trouwde aankom en daarna doorspoelen naar afgelopen weekend en de Open Ateliers in Oosterhout.

Op donderdag vertrok is richting Rijswijk om de nacht door te brengen bij mijn moeder. De volgende ochtend werd de bruidegom opgehaald en naar Amsterdam gebracht waar de trouwerij plaats zou vinden in het Stadsdeelkantoor Noord.Dit deel van de festiviteiten was besloten gehouden: alleen de getuigen en een collega van de bruid (en uiteraard het bruidspaar) waren hierbij aanwezig.

Toen het hele stel in de juiste kleding was gestoken en voorzien van corsages respectievelijk boeket werden we in een busje gehesen en naar het Stadsdeelkantoor vervoerd alwaar een ambtenaar van de burgerlijke stand wachtte om de gebeurtenissen in goede banen te leiden en het een en ander een officieel karakter te geven.

Ze had zich duidelijk in de haar opgedragen taak verdiept, maar na vele inleidende woorden kon dan toch het jawoord worden gegeven en was het tijd voor de Nederlandse versie van de fameuze woorden "You may now kiss the bride" . Hierna volgden nog meer woorden en het tekenen van akte en trouwboekje door de getuigen. 's avonds werden de getuigen beloond met een bezoek aan de Chinees (die boot vlak bij het Centraal Station) waarna ik, mijn moeder en het bruidspaar (met de nodige bagage) in het autootje van mijn moeder werden gestouwd voor de terugreis naar Den Haag/Rijswijk.

Zaterdag was het vervolgens tijd voor de receptie die werd gehouden in Wijkcentrum Essensteijn in Voorburg. Er was gezorgd voor ruim voldoende koffie, hapjes en overige dranken én voor een band die de receptie van geluid voorzag door deze te gebruiken voor een uitgebreide soundcheck voor hun optreden later bij de feestavond.

Tussendoor werd tijd gevonden om de foto's die in Amsterdam niet gemaakt waren in verband met het regenachtige weer alsnog te maken in een parkachtig gebied achter het wijkcentrum. Gelukkig was het weer nu een heel stuk beter en kwam er zelfs af en toe een (waterig) zonnetje door.

Het feest duurde tot ver na middernacht en was mede dankzij de enthousiaste inzet van de band die de afgesproken drie sets ruimschoots volmaakte en het personeel van het wijkcentrum dat er zorg voor droeg dat niemand honger of dorst kreeg prima geslaagd. Uiteindelijk waren we tegen drie uur 's nachts allemaal weer thuis, wat resulteerde in een tamelijk kort nachtje voordat ik de volgende dag weer op de trein stapte om terug te reizen naar het hoge noorden.