Ik help nogal wat mensen met belastingpapieren en andere formulieren. Degenen met een minimaal inkomen vraag ik daar meestal niets voor (ik kom nog altijd niet van de honger om, dus waarom zou ik het iemand anders die het al moeilijk genoeg heeft nog moeilijker maken).
Sommigen staan er op toch iets te betalen en komen dan op een gegeven moment met een tientje aanzetten. Anderen komen op een gegeven moment met een of ander cadeautje opdraven (niet altijd even nuttig, maar het wordt in dank aanvaard) en weer een ander haalt altijd speciaal een moccagebakje als ik kom om de belastingaangifte in te vullen.
De laatste tijd help ik ook weer iemand die voor een bepaalde regeling van alles en nog wat aan formulieren in moet vullen, stapels bijlagen bij moet voegen en afgelopen vrijdag samen met mij voor de tweede keer naar de betreffende instantie is geweest om te laten controleren of we nu alles compleet hadden (dat bleek inderdaad zo te zijn). Moet het ook doen van een bijstandsuitkering en als ik de uren zou moeten rekenen die in ondertussen voor hem bezig ben geweest zou ik hem een bedrag ter grootte van een kwart van zijn maandinkomen in rekening moeten brengen. Dat gaan we dus niet doen.
Dus kwam hij toen hij zijn vakantiegeld gekregen had met een paar tientjes aan, heeft hij al eens een lichtschakelaar (hotelschakeling: beneden aan/boven uit en andersom, dat wordt mij net iets te ingewikkeld) vervangen en vraagt hij mij om de haverklap of er iets is wat hij voor me kan doen.
Het schilderwerk was een goede reden voor mij om terwijl de schilder bezig was de schuur eens goed op te ruimen. Alles is daar nu weer overzichtelijk, alleen hield ik wel een flinke stapel hout over waar ik verder niets meer mee doe (beschadigde stukken, kleinere reststukken) en staan er meerdere bakken voor gescheiden inzameling in de schuur die redelijk vol beginnen te raken: de chemobox, een box met diverse metalen (lood, koper en aluminum houd ik apart, dit is vooral ijzer en ondefinieerbaar spul), een krat met huishoudelijke electrisch spul en een aantal dozen voor "gered gereedschap".
Op de fiets (of lopend) is dat niet af te voeren. Dus heb ik nu inderdaad iets voor hem: in de loop van de week komt hij met de auto langs om het een en ander naar de stort af te voeren. Zijn eergevoel gered, en ik van een hoop rommel verlost: en alweer is iedereen blij :-D
9 opmerkingen:
Het mes snijdt dus aan twee kanten. Mooie oplossing!
Heerlijk log Frans..... helaas nog veel te weinig aanwezig in de huidige maatschappij dat mensen elkaar met gesloten beurs helpen!
Keep up the good work!
mooi opgelost.
ctje
Goed opgelost! :-)
Ik denk dat dit wel zo eerlijk is!
Met dichte portemonnee, is wel zo handig.
Ieder zijn gaven.
Met iedereen eens, zo zouden meer mensen het mogen doen (en gelukkig zijn er ook meer mensen die het doen).
Eigenlijk is dat een heel goed systeem om met gesloten beurzen dingen voor elkaar te doen. Mijn vriendin heeft in Harderwijk waar ze woont een letsclub. Daar kan je voor "lets" dingen kopen. Zoals klusjes of boodschappen doen voor iemand. Voor alles staat een bepaalt aantal lets voor en dat wordt in die club bijgehouden. Het werkt heel goed daar. En je krijgt er ook nog leuke contacten door.
En zoals jij het met die man geregeld heeft is toch prima zo, allebei heb je er zo profijt van eigenlijk.
Wat mij in dit verhaal raakt is het feit dat jijzelf ook slechts een bijstandsuitkering hebt.
En ik weet hoe moeilijk het is daar rond van te komen.
Petje af dat je niet in de verleiding komt geld te vragen voor je hulp, ook al gaat daar soms heel veel uren in zitten.
@hartenziel: ik heb inderdaad een uitkering maar geen bijstand, ik zit in de WAO. Ook geen vetpot(de stijging van de uitkering houdt al jaren de stijging van allerlei kosten lang niet bij), maar nog altijd een stuk beter dan de bijstand, zeker dan de bijstand die een alleenstaande krijgt.
Een reactie posten