Gezien de temperaturen besloten we uiteindelijk te proberen zondag zo vroeg mogelijk in Bad Bentheim aan te komen. De vrienden uit Julianadorp waren dan ook al ruim voor zes uur vertrokken en stonden rond zeven uur bij mij voor de deur. Na het inladen van de bagage en een kop thee resp. koffie waren we voor half acht al op weg naar Duitsland en kwamen we even na half tien aan op de tijdelijke camping van de DNAT.
Waar het ondanks het vroege tijdstip eigenlijk al te warm was om nog veel te doen, maar waar ik toch zo snel mogelijk mijn tijdelijke behuizing overeind trok. Om te ontdekken dat het binnen een paar minuten al te warm was onder het tentdoek om er langer dan een paar minuten te blijven. Het inrichten van de tent gebeurde dan ook in een groot aantal kleine stapjes.
's Middags werd het nog veel warmer. De officiële temperatuur schijnt rond de 39 graden te zijn geweest, maar een auto die ook de buitentemperatuur aangaf meldde zelfs ruim boven de veertig graden. Toen ik even mijn leesbril opzette, die in zijn brillenkoker in de tent lag, bleken de metalen delen - zoals de neusbrug - zo heet dat ik hem onmiddellijk weer af moest zetten om brandwonden te voorkomen.
Dit was echt wat overdreven, maar gelukkig werd het de dagen daarna iets koeler, hoewel de temperaturen nog steeds aardig hoog bleven. Regen viel er wel, maar de hoeveelheden waren dermate minimaal dat we er helemaal geen last van hadden en bovendien viel dat weinige water 's nachts.
De week werd gevuld met bijpraten, het nuttigen van de traditionele ijsjes bij Due Mila, de ijssalon op het plein in het centrum van Bad Bentheim, wat inkopen (vooral limonades e.d. vonden gretig aftrek) en op zaterdag natuurlijk de radiomarkt en - voor mij interessanter - de grote vlooienmarkt in het slotpark.
Zondag kregen we vervolgens voor het eerst deze week met echte regen te maken. De temperatuur bleef wel heel aardig, maar het was nauwelijks een moment droog. De verwachting voor maandag zag er dan een stuk beter uit: een goede reden om het vertrek een dag uit te stellen. Op maandag konden we inderdaad droog en bij aangename temperaturen de boel inpakken alvorens de terugreis te aanvaarden.
Na een snackstop bij Oosterwolde kwamen we tegen zes uur 's avonds in Drachten aan. Ik kon deze keer geen uitsmijter slijten aan mijn chauffeur: die moest nog een flinke rit maken naar de kop van Noord-Holland en wilde zo snel mogelijk weer verder.
Zodat ik om half zeven al bezig was de in de gang opgestapelde bagage uit te pakken en alles op zijn plaats te zetten, in de wasmand te gooien of in de keuken te zetten om afgewassen te worden alvorens weer een tijd in de kast te verdwijnen. De rest van deze week heb ik mij bezig gehouden met wassen (je houdt aan zo'n warm weekje een hoop wasgoed over), het weer op sterkte brengen van de voorraden in de koel/vries/keukenkast en een belastingaangifte in Amsterdam die voor 1 september nog de deur uit moest.
(PS: ik heb bar weinig foto's van deze week: al op maandag bleek de card in mijn camera kuren te hebben. Mogelijk ook bevangen door de hitte. Ik heb de paar foto's die er al op stonden weten te redden en na opnieuw formatteren lijkt het allemaal weer in orde, maar in Bentheim heb ik verder dus geen foto's gemaakt).
vrijdag, augustus 31, 2012
donderdag, augustus 30, 2012
Schroefje los bij Ikea?
Ik heb een JA/NEE sticker op de brievenbus zitten om ongevraagde reclame te weren. Bij Ikea hebben ze daar naar gisteren bleek iets op gevonden: die sticker geldt voor ongeadresseerd reclame drukwerk. Dus sturen ze het nu rond "aan de bewoners van ....." zodat het daar niet meer onder valt.
Zo'n misselijke truc gaat bij mij dus geen zoden aan de dijk zetten voor hen: ik houd een lijst bij van bedrijven die de sticker negeren (waarop inmiddels o.m. het merendeel van de lokale afhaal/bezorgrestaurants staan, de bioscoop, een kaaswinkel en nog een paar van die grapjassen). Die hoeven dus niet op mijn klandizie te rekenen (concurrenten genoeg van ze die zich wel netjes gedragen) en dat geldt met ingang van heden dus ook voor IKEA.
Nog mooier is trouwens een aantal kleine lettertjes op de adressticker: "Wil je geen post ontvangen? Kijk dan op Infofilter.nl of bel 0900-666 1000 (€ 0,25 p/min)". Infofilter heeft echter niets met post te maken: die gaan over het BEL-me niet register. En gaan betalen om van hun ongevraagde catalogi verlost te worden? Geen haar op mijn hoofd die er over denkt. Dat ze er gewoon maar van uit gaan dat ze mij met "je" aan kunnen spreken is trouwens een extra reden om me daar niet meer te vertonen, hoe lekker die gehaktballetjes ook mogen zijn.
Ik zoek morgen even een enveloppe waar het ding in past en stuur hem ongefrankeerd retour met een begeleidend briefje dat ik hier niet van gediend ben. Scheelt weer wat ongevraagde rommel in de oud papier container en misschien leren ze er wat van.
Zo'n misselijke truc gaat bij mij dus geen zoden aan de dijk zetten voor hen: ik houd een lijst bij van bedrijven die de sticker negeren (waarop inmiddels o.m. het merendeel van de lokale afhaal/bezorgrestaurants staan, de bioscoop, een kaaswinkel en nog een paar van die grapjassen). Die hoeven dus niet op mijn klandizie te rekenen (concurrenten genoeg van ze die zich wel netjes gedragen) en dat geldt met ingang van heden dus ook voor IKEA.
Nog mooier is trouwens een aantal kleine lettertjes op de adressticker: "Wil je geen post ontvangen? Kijk dan op Infofilter.nl of bel 0900-666 1000 (€ 0,25 p/min)". Infofilter heeft echter niets met post te maken: die gaan over het BEL-me niet register. En gaan betalen om van hun ongevraagde catalogi verlost te worden? Geen haar op mijn hoofd die er over denkt. Dat ze er gewoon maar van uit gaan dat ze mij met "je" aan kunnen spreken is trouwens een extra reden om me daar niet meer te vertonen, hoe lekker die gehaktballetjes ook mogen zijn.
Ik zoek morgen even een enveloppe waar het ding in past en stuur hem ongefrankeerd retour met een begeleidend briefje dat ik hier niet van gediend ben. Scheelt weer wat ongevraagde rommel in de oud papier container en misschien leren ze er wat van.
zaterdag, augustus 18, 2012
Vogel.
De Foto op Zaterdag van Vonnieb sla ik deze week even over. De camera is namelijk al ingepakt dus een foto maken die bij de opdracht van deze week past wordt wat moeilijk. De opdracht vind ik trouwens sowieso moeilijk: Je favoriete boek. Ik heb niet echt één favoriet boek, ik heb een aantal favoriete schrijvers en afhankelijk van mijn stemming vind ik dan eens het ene en dan weer het andere werk beter. Een paar van die favoriete schrijvers? Ludlum, daar heb ik alles compleet van, inclusief de boeken die na zijn overlijden door anderen werd afgeschreven. Asimov, en dan vooral de "robot" boeken. Jack Vance, waarvan ik het meeste wel in de collectie heb maar nog steeds op zoek ben naar een paar titels. James Mitchener, die prachtige historische romans creëert waarbij hij vaak vanuit de huidige situatie de historische ontwikkeling van een gebied beschrijft (Centennial, Hawaï, Mexico enz). Marion Bradley, James Clavell, Serabande, Julian May en zo kan ik nog wel even door gaan.
Om toch niet helemaal met stille trom te vertrekken toch nog wat foto's van mijn laatste bezoek aan Emmen. In de vlindertuin zijn buiten vlinders ook wat vogeltjes te vinden. Zoals de kwarteltjes die af en toe ineens voor je voeten voorbij scharrelen.
En natuurlijk de kolibrie. Waarvan ik inmiddels weet waar ze meestal te vinden zijn: rechtsachter in de hoek van de vlindertuin, waar het mannetje geregeld diep in de beplanting op een wat vrijer hangende tak zit. Het vrouwtje is momenteel niet vaak te zien: dat zit in diezelfde hoek diep in de beplanting verscholen op het nest.
Tot zover de vogeltjes in de vlindertuin. En deze vogel? Die heeft zijn bagage klaar staan, vanmorgen nog wat oude kaas en ham ingekocht voor de gebruikelijke uitsmijters en heeft alleen nog een lijstje met dingen die op het laatste moment even moeten gebeuren (ramen en deuren controleren, bederfelijke waar mee of de container in, alles wat niet aan hoeft te blijven uit - gezien de weersverwachting geldt dat voor zowel alles wat elektrisch is als voor kleding ;-) - en dergelijke).
En dan is deze vogel morgenvroeg gevlogen om pas over een goede week weer op het nest terug te keren.
Om toch niet helemaal met stille trom te vertrekken toch nog wat foto's van mijn laatste bezoek aan Emmen. In de vlindertuin zijn buiten vlinders ook wat vogeltjes te vinden. Zoals de kwarteltjes die af en toe ineens voor je voeten voorbij scharrelen.
En natuurlijk de kolibrie. Waarvan ik inmiddels weet waar ze meestal te vinden zijn: rechtsachter in de hoek van de vlindertuin, waar het mannetje geregeld diep in de beplanting op een wat vrijer hangende tak zit. Het vrouwtje is momenteel niet vaak te zien: dat zit in diezelfde hoek diep in de beplanting verscholen op het nest.
Tot zover de vogeltjes in de vlindertuin. En deze vogel? Die heeft zijn bagage klaar staan, vanmorgen nog wat oude kaas en ham ingekocht voor de gebruikelijke uitsmijters en heeft alleen nog een lijstje met dingen die op het laatste moment even moeten gebeuren (ramen en deuren controleren, bederfelijke waar mee of de container in, alles wat niet aan hoeft te blijven uit - gezien de weersverwachting geldt dat voor zowel alles wat elektrisch is als voor kleding ;-) - en dergelijke).
En dan is deze vogel morgenvroeg gevlogen om pas over een goede week weer op het nest terug te keren.
donderdag, augustus 16, 2012
Even het koppie er bij houden.
RTL7 is een zender waar overdag vooral over economie en dus getallen wordt gepraat. Veel inzicht in getallen lijken ze echter niet te hebben.
Een teletekst bericht weet te melden dat er in het westen van deVS meer dan 60 bosbranden woeden in ondermeer Californië, Oregon en Iowa. Het ergst is de situatie in de staat Washington:
"In die staat is al 100 vierkante meter bos in vlammen opgegaan. Ook zijn 70 huizen in de as gelegd".
Toch knap om in een bos van 10 bij 10 meter 70 huizen te bouwen. En als dat het ergste is, wat is er dan op die meer dan 59 andere plaatsen afgebrand? Een braambosje?
Even het koppie er bij houden, logisch nadenken en geen onzin op teletekst zetten lijkt me als je pretendeert alles van cijfertjes te weten wel zo handig.
Een teletekst bericht weet te melden dat er in het westen van deVS meer dan 60 bosbranden woeden in ondermeer Californië, Oregon en Iowa. Het ergst is de situatie in de staat Washington:
"In die staat is al 100 vierkante meter bos in vlammen opgegaan. Ook zijn 70 huizen in de as gelegd".
Toch knap om in een bos van 10 bij 10 meter 70 huizen te bouwen. En als dat het ergste is, wat is er dan op die meer dan 59 andere plaatsen afgebrand? Een braambosje?
Even het koppie er bij houden, logisch nadenken en geen onzin op teletekst zetten lijkt me als je pretendeert alles van cijfertjes te weten wel zo handig.
woensdag, augustus 15, 2012
Aanvullen: Vele kleintjes........
.....maken één grote.
Wat de meesten de bloem van de buddleija (vlinderstruik) noemen is eigenlijk samengesteld uit vele honderden kleine bloemetjes.
Aanvullen is een foto-uitdaging van Melody waarbij het de bedoeling is om de eerste helft van een gezegde of uitdrukking aan te vullen met de tweede helft en dit met een foto te illustreren. Opdracht en linkjes naar andere deelnemers zijn bij haar te vinden.
dinsdag, augustus 14, 2012
DiDi: Verbazing.
Een vlinder vol van kleurenpracht
vliegt alleen maar in de nacht
Tot men eens even aan hem voelt
Dan vliegt hij overdag, maar onbedoeld
Een panter met zijn stippelhuid
ligt te zonnen voor de ruit
trekt zich niets van mensen aan
zelfs niet als ze op de ramen slaan.
Bordjes staan echt overal
níet aanraken, níet voeren bovenal
Biedt men een blad of boombast aan
hoeft men dus niet verbaasd te staan
en al helemaal niet boos te wezen
om de vraag "kunt U niet lezen"
Mensen blijven mij verbazen
of ze wel of niet die bordjes lazen
"ik doe wat ik wil, ik ben hier immers gast"
is een redenatie die mij zeer verrast
respect voor de regels is wat past
ook, zelfs juist, als U ergens bent als gast
Afgelopen zaterdag had ik reden genoeg voor verbazing. Ondanks alle bordjes "Niet voeren" en "Dieren niet aanraken" lijken die bordjes er soms wel voor Jan met de korte achternaam te staan. Dat kleine kinderen achter vlinders aanhollen of denken dat het een goed idee is te proberen een aapje te aaien keur ik niet goed maar kan ik begrijpen. De ouderen/ouders die niet proberen dat gedrag te corrigeren, maar er soms zelfs gewoon in mee gaan en het zelfs presteren om blaadjes en stukken bast van beplanting te scheuren om dieren te lokken kunnen echter absoluut niet op mijn begrip rekenen. En ook ander gedrag om de aandacht van dieren te trekken of te proberen ze in beweging te krijgen kan bij mij niet op bijval rekenen. De kroon spande echter een groep (gezin?) die het presteerde maar eens in de buisjes met honing/suikerwater voor de vlinders te gaan zitten peuteren en de inhoud op hun arm en hand te smeren om vlinders op zich te laten landen. Dan ben je wat mij betreft toch wel echt helemaal van de ratten besnuffeld.
DiDi is Dichters op Dinsdag, de wekelijkse gedichten opdracht van Melody. Bij haar vind je de opdracht en linkjes naar andere deelnemers.
maandag, augustus 13, 2012
Stemwijzer.
Ik heb dat ding ingevuld, maar eigenlijk blijk ik dat net zo goed te kunnen laten: hij kwam keurig uit op de partij waar ik toch al op stem. Op een aantal stellingen antwoordde ik "geen van beiden" omdat ik nuances in de stelling vond ontbreken. Na het bekijken van de toelichting van "mijn" partij bleek die de nuance wel aan te brengen en bleef er uiteindelijk maar één punt over waar ik het niet mee eens was en twee punten waar ik mijn twijfels bij heb.
Veel wijzer werd ik er dus niet van. Wel op een ander punt: ook de partijen waar ik beslist niet op moest stemmen kwamen perfect overeen: VVD waarmee ik maar 4 punten van overeenstemming had, iets dat bij SGP en PVV nauwelijks beter was. En ook CDA is niet echt mijn pakkie aan. Daar kwam alleen 50Plus nog tussen, die ik helemaal niet ken en nu dus ook niet meer hoef te bestuderen.
Ik vermoed dat het op basis van dat lijstje "niet doen" wel duidelijk is hoe ik over ons laatste kabinet denk?
Veel wijzer werd ik er dus niet van. Wel op een ander punt: ook de partijen waar ik beslist niet op moest stemmen kwamen perfect overeen: VVD waarmee ik maar 4 punten van overeenstemming had, iets dat bij SGP en PVV nauwelijks beter was. En ook CDA is niet echt mijn pakkie aan. Daar kwam alleen 50Plus nog tussen, die ik helemaal niet ken en nu dus ook niet meer hoef te bestuderen.
Ik vermoed dat het op basis van dat lijstje "niet doen" wel duidelijk is hoe ik over ons laatste kabinet denk?
zondag, augustus 12, 2012
Photo Sunday: Unusual - ongewoon.
Voor ongewoon ben je bij dieren vaak aan het juiste adres. Hoe goed je ze ook kent, of het nu huisdieren zijn of dieren in het wild, ze zien altijd wel weer kans iets te doen om je te verbazen.
Zoals deze apen gisteren in dierentuin Emmen: twee totaal verschillende soorten, maar terwijl ze bij elkaar in een vensterbank van het zonnetje lagen te genieten begon een vrouwtje witgezichtsaki ineens een van de gouden leeuw aapjes te vlooien, terwijl het andere gouden leeuw aapje bezig was de toch al pluizige staart van van zijn soortgenoot nog verder uit te pluizen.
For unusual you often are at the right address with animals. No matter how well you know them, pets or wild, they always seem to be able to do something to amaze you.
Like these monkeys in Emmen Zoo yesterday: two totally different species, but while sunbathing on a ledge together the darkhaired monkey (Pithecia pithecia, sorry I do not know their English names) started grooming one of the red ones (Leontopithecus rosalia) while the other red one was fluffing up the allready fluffy tail of his mate.
Zoals deze apen gisteren in dierentuin Emmen: twee totaal verschillende soorten, maar terwijl ze bij elkaar in een vensterbank van het zonnetje lagen te genieten begon een vrouwtje witgezichtsaki ineens een van de gouden leeuw aapjes te vlooien, terwijl het andere gouden leeuw aapje bezig was de toch al pluizige staart van van zijn soortgenoot nog verder uit te pluizen.
For unusual you often are at the right address with animals. No matter how well you know them, pets or wild, they always seem to be able to do something to amaze you.
Like these monkeys in Emmen Zoo yesterday: two totally different species, but while sunbathing on a ledge together the darkhaired monkey (Pithecia pithecia, sorry I do not know their English names) started grooming one of the red ones (Leontopithecus rosalia) while the other red one was fluffing up the allready fluffy tail of his mate.
Voor meer:
For more:
ZingZo: Grote mond?
Een zeeleeuw die zich belangrijk vond
had bij voortduring een grote mond
Toen riep plots zijn broer
"Doe eens niet zo stoer,
dat gebrul van jou mist elke grond"
Dierenpark Emmen 11 augustus 2012
ZingZo, de limerick op zondag, is een initiatief van Melody. Bij haar vind je ook de linkjes naar andere deelnemers.
zaterdag, augustus 11, 2012
FoZ: Huisdier(en)
Mijn doktoren zouden niet al te gelukkig zijn als ik huisdieren ging houden. En dan gaat het vooral om de verzorging. Zoals het schoonmaken van de kattenbak.
Om toch wat dieren om me heen te hebben loopt er bij mij dus geen huisdier rond maar een buitendier: een aanloopkat. Die af en toe opgevolgd worden door een nieuwe aanloopkat: Poezebeest, de eerste die hier verscheen en die herkenbaar was aan een scheurtje in het linkeroor, had waarschijnlijk wel een baasje, maar werd kennelijk als die naar het werk ging naar buiten gezet: hij verscheen steeds op een vaste tijd en vertrok weer op een vaste tijd. Op een gegeven moment is dat baasje kennelijk verhuisd en verdween Poezebeest uit beeld, hoewel ik hem in de wijk naast die waar ik woon nog steeds af en toe zie.
Hij werd opgevolgd door een katertje dat ik in eerste instantie Scharminkel doopte omdat hij er erg mager en verfomfaaid uit zag. Ook deze kat bleek wel degelijk een baasje te hebben en eigenlijk Rakker te heten. Mogelijk was hij op enig moment aangereden en had hij zich daarna een tijdje verscholen gehouden om zijn wonden te likken om daarna bij mij te belanden. Rakker komt nog steeds geregeld langs: het lukt niet om hem te leren dat hij een eigen thuis heeft.
Ondertussen was er echter al een opvolgster voor Rakker opgedoken. Een wat magere maar verder prachtige blauwe (=grijze) poes die in haar houding iets van een siamees heeft en die ik vanwege de houding waarin ze vaak - schijnbaar hooghartig - om zich heen zit te kijken Sphinx noem.
FoZ is Foto op Zaterdag, een initiatief van Vonnieb. Op haar log staat de opdracht, de linkjes naar andere deelnemers en de opdracht voor volgende week.
Om toch wat dieren om me heen te hebben loopt er bij mij dus geen huisdier rond maar een buitendier: een aanloopkat. Die af en toe opgevolgd worden door een nieuwe aanloopkat: Poezebeest, de eerste die hier verscheen en die herkenbaar was aan een scheurtje in het linkeroor, had waarschijnlijk wel een baasje, maar werd kennelijk als die naar het werk ging naar buiten gezet: hij verscheen steeds op een vaste tijd en vertrok weer op een vaste tijd. Op een gegeven moment is dat baasje kennelijk verhuisd en verdween Poezebeest uit beeld, hoewel ik hem in de wijk naast die waar ik woon nog steeds af en toe zie.
FoZ is Foto op Zaterdag, een initiatief van Vonnieb. Op haar log staat de opdracht, de linkjes naar andere deelnemers en de opdracht voor volgende week.
vrijdag, augustus 10, 2012
Blauw.
Dat waren de enveloppen die iemand me eind vorige week bezorgde, samen met een ordner vol papieren en nog wat los spul. Met het vriendelijke verzoek zijn administratie en belastingaangiftes over 2011 in orde te maken voor het uitstel op 1 september af liep.
Daar ging dus wel even wat werk en tijd in zitten. Bovendien kwam er ook nog iemand met wat formulieren die ingevuld moesten worden maar waar hij zelf niet goed uit kwam. Het formulier stelde niet zo veel voor, het verzamelen van de gevraagde bijlagen wel, dus ook daarmee ging de tijd weer een tijdje grotendeels op.
Daarbij was het heel behoorlijk weer zodat ik me de resterende tijd/de pauzes wel in de tuin kon vermaken. Waar het onkruid- en vooral gras op plaatsen waar ik dat niet wil zien - nog steeds harder groeit dan ik het er in de weinige goedweerdagen tot nu toe uit kan trekken.
Tijdens die werkzaamheden in de tuin bleek ook dat het met de vlinders langzaam ergens op begint te lijken dit jaar. De aantallen zijn voor bijna alle soorten nog steeds bedroevend, maar vandaag heb ik bijvoorbeeld al vijf soorten gezien (van allemaal echter maar één exemplaar). De enige soort die af en toe in wat grotere aantallen te zien is blijft tot nu toe de dagpauwoog: af en toe twee tegelijk en gisteren zowaar een keer vijf tegelijk.
Om toch wat meer vlinders te zien moet ik dus toch nog maar een keer naar Emmen. Het weekendvoordeelkaartje voor de bus is dit weekend nog geldig en dankzij het abonnement kost de entree me ook niets extra dus kan ik er dit weekend nog een voordelig uitje van maken. Gelijk een mooie afleiding van de administratieve bezigheden, waarvan ik volgende week nog een klusje verwacht van iemand die eerder dit jaar ook uitstel had gevraagd.
Daarna wordt het ondertussen tijd de bagage voor mijn vakantie bij elkaar te gaan zoeken (ik wordt volgende week zaterdag opgehaald, maar ik heb een hekel aan haastwerk bij het inpakken: dat resulteert vaak in dingen vergeten. En wat vergeten is vanuit Bad Bentheim even ophalen zit er uiteraard niet in).
Ik vermoed dat het hier volgende week dus ook wat rustig blijft (de week daarna valt er helemaal een stilte).
Daar ging dus wel even wat werk en tijd in zitten. Bovendien kwam er ook nog iemand met wat formulieren die ingevuld moesten worden maar waar hij zelf niet goed uit kwam. Het formulier stelde niet zo veel voor, het verzamelen van de gevraagde bijlagen wel, dus ook daarmee ging de tijd weer een tijdje grotendeels op.
Daarbij was het heel behoorlijk weer zodat ik me de resterende tijd/de pauzes wel in de tuin kon vermaken. Waar het onkruid- en vooral gras op plaatsen waar ik dat niet wil zien - nog steeds harder groeit dan ik het er in de weinige goedweerdagen tot nu toe uit kan trekken.
Tijdens die werkzaamheden in de tuin bleek ook dat het met de vlinders langzaam ergens op begint te lijken dit jaar. De aantallen zijn voor bijna alle soorten nog steeds bedroevend, maar vandaag heb ik bijvoorbeeld al vijf soorten gezien (van allemaal echter maar één exemplaar). De enige soort die af en toe in wat grotere aantallen te zien is blijft tot nu toe de dagpauwoog: af en toe twee tegelijk en gisteren zowaar een keer vijf tegelijk.
Om toch wat meer vlinders te zien moet ik dus toch nog maar een keer naar Emmen. Het weekendvoordeelkaartje voor de bus is dit weekend nog geldig en dankzij het abonnement kost de entree me ook niets extra dus kan ik er dit weekend nog een voordelig uitje van maken. Gelijk een mooie afleiding van de administratieve bezigheden, waarvan ik volgende week nog een klusje verwacht van iemand die eerder dit jaar ook uitstel had gevraagd.
Daarna wordt het ondertussen tijd de bagage voor mijn vakantie bij elkaar te gaan zoeken (ik wordt volgende week zaterdag opgehaald, maar ik heb een hekel aan haastwerk bij het inpakken: dat resulteert vaak in dingen vergeten. En wat vergeten is vanuit Bad Bentheim even ophalen zit er uiteraard niet in).
Ik vermoed dat het hier volgende week dus ook wat rustig blijft (de week daarna valt er helemaal een stilte).
zondag, augustus 05, 2012
Emmen 30 juli 2012: het laatste staartje.
Na de rovers ga ik weer verder waar ik gebleven was en kom ik bij de prairiehondjes aan. Waarvan sommigen een voorraad stro als bedje gebruikten om lekker op te luieren in het zonnetje.
De meesten brachten echter hun eigen versie van "neem uw bed op" voor het voetlicht: "eet uw bed op".
Vervolgens belandde ik bij het eiland van de ringstaartmaki's. Die zich deze keer hoog in de bomen ophielden waardoor af en toe alleen wat zwart-witte staarten te zien waren die tussen de takken naar beneden bungelden. Gelukkig waren er ook nog wel een paar die een fotograaf een leuk plaatje gunden.
Een paar meter verder lagen de kangoeroes te luieren, iets dat al vaker door mij gefotografeerd is. De emoes krijg ik echter minder vaak echt goed in beeld dus toen er één tot redelijk dicht bij de omheining paradeerde was dat een goede kans daar een flink aantal foto's van te maken.
Als laatste bracht ik nog een tweede bezoek aan de olifanten (toen ik er eerder op de ronde was stonden er twee maar wat te staan en dat leverde niet echt spectaculaire foto's op). Nu kwam één van de oudere olifanten eens van dichtbij bekijken wat die rare snuiter met die hoed en die camera nou eigenlijk uitspookte. Dat leverde een prima portretfoto op.
Vervolgens liep ze met een aantal jongere dieren naar een bos takken om die met veel geweld eenkopje takje kleiner te maken terwijl een van de jongere dieren af en toe een slokje water nam om daarna kennelijk heel trots te zijn op die prestatie en met geheven slurf een rondje te rennen.
Het andere exemplaar had kennelijk goed naar me gekeken en geconcludeerd dat zo'n hoed tegen de zon best handig was en probeerde zich een strooien hoed aan te meten. Jammer genoeg had hij de techniek van het vlechten nog niet onder de knie zodat het hoofddeksel als los zand aan elkaar hing.
En dit is dan echt het laatste staartje van dit bezoek aan Dierenpark Emmen.
De meesten brachten echter hun eigen versie van "neem uw bed op" voor het voetlicht: "eet uw bed op".
Vervolgens belandde ik bij het eiland van de ringstaartmaki's. Die zich deze keer hoog in de bomen ophielden waardoor af en toe alleen wat zwart-witte staarten te zien waren die tussen de takken naar beneden bungelden. Gelukkig waren er ook nog wel een paar die een fotograaf een leuk plaatje gunden.
Een paar meter verder lagen de kangoeroes te luieren, iets dat al vaker door mij gefotografeerd is. De emoes krijg ik echter minder vaak echt goed in beeld dus toen er één tot redelijk dicht bij de omheining paradeerde was dat een goede kans daar een flink aantal foto's van te maken.
Als laatste bracht ik nog een tweede bezoek aan de olifanten (toen ik er eerder op de ronde was stonden er twee maar wat te staan en dat leverde niet echt spectaculaire foto's op). Nu kwam één van de oudere olifanten eens van dichtbij bekijken wat die rare snuiter met die hoed en die camera nou eigenlijk uitspookte. Dat leverde een prima portretfoto op.
Vervolgens liep ze met een aantal jongere dieren naar een bos takken om die met veel geweld een
Het andere exemplaar had kennelijk goed naar me gekeken en geconcludeerd dat zo'n hoed tegen de zon best handig was en probeerde zich een strooien hoed aan te meten. Jammer genoeg had hij de techniek van het vlechten nog niet onder de knie zodat het hoofddeksel als los zand aan elkaar hing.
En dit is dan echt het laatste staartje van dit bezoek aan Dierenpark Emmen.
Photo Sunday: Forest - Bos
Een bos, dan gaat het om bomen. Maar ook om veel meer dat het van een hoeveelheid bomen een bos maakt.. Als je dat nog niet door hebt: kijk dan als je in het bos bent bijvoorbeeld ook eens omlaag: dan ontdek je vaak hele mooie dingen die een onmisbaar deel van het bos uitmaken.
A forest, that is about trees. But also about so much more that makes a bunch of trees to a forest. If you did not know allready, try looking down at the forest floor to discover a lot of beautifull things that are an essential part of a forest.
A forest, that is about trees. But also about so much more that makes a bunch of trees to a forest. If you did not know allready, try looking down at the forest floor to discover a lot of beautifull things that are an essential part of a forest.
Voor meer:
For more:
Zing-Zo: Voor de sport.
Nu nieuws, tv-zenders en zelfs de radio overheerst worden door de Olympische Spelen ontkom ik er niet aan daar toch ook wat aandacht aan te besteden. Maar dan wel voor die atleten die de oude gedachte "meedoen is belangrijker dan winnen" wel nog in ere houden.
Een atleet wil zich niet bezinnen
al weet hij dat hij niet kan winnen
Ver achter de kop
denkt hij "Geef niet op,
de wedstrijd gaat nu pas beginnen."
Zing-Zo, de zondagse limerick, is een initiatief van Melody. Bij haar vind je ook de linkjes naar de bijdragen van andere deelnemers.
zaterdag, augustus 04, 2012
Emmen 30 juli 2012: de rovers
Deze keer volg ik niet helemaal mijn route door het park: ik zet liever de diverse rovers in één logje bij elkaar.
Daarbij kom ik als eerste bij de servals. Die laten zich vaak niet goed (of zelfs helemaal niet) zien, maar deze keer liep er een behoorlijk ongedurig heen en weer. Waarbij steeds op hetzelfde punt gekeerd werd, wat dus een mooi punt vormde om er een foto van te maken. Helaas was het beestje zo ongedurig dat iedere foto wel iets bewogen is
.
In de volgende ruimte wachtte de panter. Ook die is vaak lastig in beeld te krijgen, maar lag nu bovenop het dank van het torentje van waaruit je over het verblijf uit kunt kijken van het zonnetje te genieten. Ondanks het gaas is het toch een redelijk acceptabele foto geworden.
Weer een verblijf verder volgden de brilberen. Waarvan een zich in een boom had genesteld en de andere de rust had gezocht van een als hangmat opgehangen net. Even later kwam er echter wat meer beweging in de beren en besloten ze een partijtje te gaan stoeien. Waarbij ze elkaar oorvijgen gaven waar je als mens waarschijnlijk een week van ondersteboven was geweest.
Voor de verandering lieten ook beide tijgers zich deze keer tegelijkertijd zien. Eén stond in het water vlak voor de ruit van het verblijf. Waarbij wel duidelijk bleek dat het een kat is en blijft: hoewel het water en de overhangende planten uiterst interessant leken te zijn werd regelmatig een poot opgeheven om daar even mee te schudden alsof er in iets vreselijk smerigs getrapt was.
Tijger nummer twee vermaakte zich met rondjes lopen door het verblijf en kwam daarbij regelmatig vlak langs het watervertier van de ander. Die dat kennelijk niet prettig vond en dan even heftig blies naar de passant. Die daardoor op een gegeven moment besloot maar een keer niet over de boomstam te lopen en in plaats daarvan naar de overkant van het water sprong. Dat leverde een fraaie - hoewel wat bewogen - actie foto op.
Van een heel ander formaat zijn dan de dwergotters. Ook rovers, maar ze zien er heel aaibaar uit. Hoewel ik daar met die scherpe tandjes toch maar mee uit zou kijken.
Ze vertonen zich niet altijd, maar deze keer was de hele familie buiten aan het ravotten en onder stenen en stammetjes aan het kijken of er misschien nog iets eetbaars vergeten was bij het vorige uitje.
Als laatste roofdier dan Zulu: die zich op de top van een heuveltje in zijn verblijf had genesteld waarvandaan hij zijn harem prima in het oog kon houden, maar waar hij ook prima te fotograferen was
Waarschijnlijk morgen - en anders maandag - de laatste aflevering van dit bezoek aan Dierenpark Emmen.
Daarbij kom ik als eerste bij de servals. Die laten zich vaak niet goed (of zelfs helemaal niet) zien, maar deze keer liep er een behoorlijk ongedurig heen en weer. Waarbij steeds op hetzelfde punt gekeerd werd, wat dus een mooi punt vormde om er een foto van te maken. Helaas was het beestje zo ongedurig dat iedere foto wel iets bewogen is
.
In de volgende ruimte wachtte de panter. Ook die is vaak lastig in beeld te krijgen, maar lag nu bovenop het dank van het torentje van waaruit je over het verblijf uit kunt kijken van het zonnetje te genieten. Ondanks het gaas is het toch een redelijk acceptabele foto geworden.
Weer een verblijf verder volgden de brilberen. Waarvan een zich in een boom had genesteld en de andere de rust had gezocht van een als hangmat opgehangen net. Even later kwam er echter wat meer beweging in de beren en besloten ze een partijtje te gaan stoeien. Waarbij ze elkaar oorvijgen gaven waar je als mens waarschijnlijk een week van ondersteboven was geweest.
Voor de verandering lieten ook beide tijgers zich deze keer tegelijkertijd zien. Eén stond in het water vlak voor de ruit van het verblijf. Waarbij wel duidelijk bleek dat het een kat is en blijft: hoewel het water en de overhangende planten uiterst interessant leken te zijn werd regelmatig een poot opgeheven om daar even mee te schudden alsof er in iets vreselijk smerigs getrapt was.
Tijger nummer twee vermaakte zich met rondjes lopen door het verblijf en kwam daarbij regelmatig vlak langs het watervertier van de ander. Die dat kennelijk niet prettig vond en dan even heftig blies naar de passant. Die daardoor op een gegeven moment besloot maar een keer niet over de boomstam te lopen en in plaats daarvan naar de overkant van het water sprong. Dat leverde een fraaie - hoewel wat bewogen - actie foto op.
Van een heel ander formaat zijn dan de dwergotters. Ook rovers, maar ze zien er heel aaibaar uit. Hoewel ik daar met die scherpe tandjes toch maar mee uit zou kijken.
Ze vertonen zich niet altijd, maar deze keer was de hele familie buiten aan het ravotten en onder stenen en stammetjes aan het kijken of er misschien nog iets eetbaars vergeten was bij het vorige uitje.
Als laatste roofdier dan Zulu: die zich op de top van een heuveltje in zijn verblijf had genesteld waarvandaan hij zijn harem prima in het oog kon houden, maar waar hij ook prima te fotograferen was
Waarschijnlijk morgen - en anders maandag - de laatste aflevering van dit bezoek aan Dierenpark Emmen.
vrijdag, augustus 03, 2012
Emmen 30 juli 2011 - vervolg.
Na ongeveer anderhalf uur in de vlindertuin had ik wel genoeg foto's van de vlinders en werd het hoog tijd om de rest van de dierentuin te gaan verkennen als ik nog voor zes uur helemaal rond wilde.
De eerstvolgende halte was het Afrikahuis, waar de witwangneushoornvogels - die dit jaar nieuw zijn in Dierenpark Emmen - zich deze keer wat beter lieten zien . Ondanks het zware gaas - begrijpelijk als je die snavels ziet - lukte het toch er een paar redelijke foto's van te maken.
De krokodillen lagen net zo lui te wezen als altijd en leverden geen bijzondere foto's op, maar de dwergmangoesten waren erg actief en een paar wat jongere dieren waren aardig aan het ravotten.
In het "Wilde Westen" deel lagen nu eens niet alle bisons te herkauwen maar stond er een aan de waterkant. Die kon ik tussen wat struiken door heel behoorlijk op de foto zetten.
De doodshoofdaapjes die zich bij mijn vorige bezoek vooral binnen ophielden deden deze keer ook buiten hun best het bezoek te vermaken.
De Zuid-Amerikaanse vogeltuin leverde weer een flink stel foto's op van sterns, ibissen, lepelaars, flaminga's en loopvogels, waarbij de foto's van wat ik op een soort steltkluut houdt deze keer goed wilden lukken. Meestal zijn ze te beweeglijk en blijven ze wat op de achtergrond of tusen de begroeiing verscholen.
Aansluitend kwam ik in AmeriCasa aan waar de gouden leeuwaapjes zich deze keer gewillig op de foto lieten zetten.
Ook de witgezichtsaki's, die in eerste instantie in hun verblijf in een hoekje van de Casa zaten, kwamen uiteindelijk in beweging en lieten zich toen wat makkelijker fotograferen.
Op de Afrikasavanne vertoonden de gebruikelijke dieren zich voor mijn lens, maar kwamen op een gegeven moment ook de penseelzwijnen mijn kant op wandelen wat me eindelijk een keer de kans gaf die ook goed op de foto te zetten zonder meer in te moeten zoomen dan goed is voor de kwaliteit van de foto's
Binnenkort neem ik jullie mee op mijn verdere route door het park.
De eerstvolgende halte was het Afrikahuis, waar de witwangneushoornvogels - die dit jaar nieuw zijn in Dierenpark Emmen - zich deze keer wat beter lieten zien . Ondanks het zware gaas - begrijpelijk als je die snavels ziet - lukte het toch er een paar redelijke foto's van te maken.
De krokodillen lagen net zo lui te wezen als altijd en leverden geen bijzondere foto's op, maar de dwergmangoesten waren erg actief en een paar wat jongere dieren waren aardig aan het ravotten.
In het "Wilde Westen" deel lagen nu eens niet alle bisons te herkauwen maar stond er een aan de waterkant. Die kon ik tussen wat struiken door heel behoorlijk op de foto zetten.
De doodshoofdaapjes die zich bij mijn vorige bezoek vooral binnen ophielden deden deze keer ook buiten hun best het bezoek te vermaken.
De Zuid-Amerikaanse vogeltuin leverde weer een flink stel foto's op van sterns, ibissen, lepelaars, flaminga's en loopvogels, waarbij de foto's van wat ik op een soort steltkluut houdt deze keer goed wilden lukken. Meestal zijn ze te beweeglijk en blijven ze wat op de achtergrond of tusen de begroeiing verscholen.
Aansluitend kwam ik in AmeriCasa aan waar de gouden leeuwaapjes zich deze keer gewillig op de foto lieten zetten.
Ook de witgezichtsaki's, die in eerste instantie in hun verblijf in een hoekje van de Casa zaten, kwamen uiteindelijk in beweging en lieten zich toen wat makkelijker fotograferen.
Op de Afrikasavanne vertoonden de gebruikelijke dieren zich voor mijn lens, maar kwamen op een gegeven moment ook de penseelzwijnen mijn kant op wandelen wat me eindelijk een keer de kans gaf die ook goed op de foto te zetten zonder meer in te moeten zoomen dan goed is voor de kwaliteit van de foto's
Binnenkort neem ik jullie mee op mijn verdere route door het park.
Tegenstelling: Voordeel zomer - nadeel zomer.
Voordeel van de zomer: de kachel kan uit.
Nadeel van de zomer: de kachel is uit.
(en dat is in sommige van de laatste zomers geen onverdeeld genoegen, ik heb hem dit jaar zelfs een paar keer toch maar weer aan gezet)
Tegenstelling is een initiatief van Melody waarbij het de bedoeling is een opgegeven tegenstelling met een foto te illustreren. Bij haar vind je ook de opdracht, de linkjes naar andere deelnemers en de opdracht voor volgende week.
donderdag, augustus 02, 2012
Emmen 30 juli 2012: de Vlindertuin.
Je kunt ook buitenom naar de Vlindertuin lopen, maar ik kies er meestal voor om binnendoor via het Biochron te lopen. De geschiedenis van het leven op aarde, de fossielen, de gesteentes, mineralen en kristallen heb ik in de loop van de tijd wel gezien dus daar maak ik eigenlijk nooit meer foto's van: ze veranderen niet en doen nooit iets leuks.
Meer tijd besteed ik aan de verschillende aquaria. Het is alleen nogal lastig om daar goede foto's van te maken. Meestal is er te weinig licht, bewegen de vissen te enthousiast of heeft door het kunstlicht alles op de foto ineens een heel andere kleur dan jij je herinnerd.
De degenkrabben zijn meestal wel redelijk te fotograferen - hoewel ik deze keer wel een spiegeling van de glazen wand rond het bassin in de foto terug zie komen - en soms lukt het ook bij andere aquaria wel eens een redelijke foto te maken. Meestal fotografeer ik daar echter maar weinig: de vlinders vind ik sowieso interessanter dan vissen.
Deze keer helemaal: de atlasvlinder (de grootste vlinder ter wereld die een spanwijdte van wel 30 centimeter kan halen) is lang niet altijd in de vlindertuin te bewonderen. Deze keer had je echter keus te over: in de boom met poppen die vlak bij een van de ingangen van de tuin staat hingen maar liefst 3 exemplaren.
Waarop werd toegezien door een medewerker van de dierentuin (waarschijnlijk moest hij voorkomen dat mensen ze aanraakten of in de perken ging staan om ze te fotograferen) die ook nog wat interessante weetjes wist te melden over de atlasvlinder.
Zoals dat de vlinder na het ontpoppen overdag stil op één plekje blijft zitten, maar ondanks dit rustige leven maar vijf dagen leeft. Dat is ook de reden dat hij niet altijd aanwezig is: er is gewoon constante nieuwe aanvoer nodig en daarvoor moet moeder natuur gewoon haar werk doen. En dat doet ze op haar tijd. Hoelang het duurt om van een rups tot een vlinder in de tuin te komen is dan ook niet exact te voorspellen.
Deze keer was het wel heel succesvol gegaan: ook in de poppenkast (die niets met Jan Klaassen te maken heeft: er hangen tientallen vlinderpoppen in)hing nog een atlasvlinder die net ontpopt was. Ook bij dit exemplaar was heel duidelijk de slangenkop te zien die door de tekening op de punt van de voorvleugel gevormd wordt (met dank aan de dierentuinmedewerker die iedereen die het horen wildehier even op wees).
Veel van de andere vlinders die ik deze keer fotografeerde heb ik hier al eens eerder laten zien, dus doe ik het wat rustig aan met de foto's. Twee foto's van oranje vlinders vond ik echter zo geslaagd dat ik ze wel toon. Ik neem aan dat de verschillen in tekening op de vleugels het verschil aangeven tussen man en vrouw maar dat beiden dezelfde soort betreffen (ik moet toch die informatiebladen in de vlindertuin weer eens goed gaan bekijken ;) )
Een soort die ik hier nog niet eerder gezien had noem ik voor het gemak (scheelt een hoop opzoekwerk en beperkt het risico dat ik de verkeerde soort noem) maar blauwe tijger (vergelijkbare vlinders zag ik hier wel eerder, maar dan (oker)geel in plaats van blauw).
Tot slot nog een foto van een vlinder die er speciaal voor was gaan zitten. Van een afstandje lijkt hij zwart, maar van dichterbij en onder de juiste hoek oogt hij juist meer donkerpaars. Meestal lukt het niet om dit op de foto vast te leggen, maar volgens mij is dat deze keer heel aardig gelukt.
Binnenkort verder met de rest van het park, waar ik ook nog wel wat interessante foto's aan overhield.
Meer tijd besteed ik aan de verschillende aquaria. Het is alleen nogal lastig om daar goede foto's van te maken. Meestal is er te weinig licht, bewegen de vissen te enthousiast of heeft door het kunstlicht alles op de foto ineens een heel andere kleur dan jij je herinnerd.
De degenkrabben zijn meestal wel redelijk te fotograferen - hoewel ik deze keer wel een spiegeling van de glazen wand rond het bassin in de foto terug zie komen - en soms lukt het ook bij andere aquaria wel eens een redelijke foto te maken. Meestal fotografeer ik daar echter maar weinig: de vlinders vind ik sowieso interessanter dan vissen.
Waarop werd toegezien door een medewerker van de dierentuin (waarschijnlijk moest hij voorkomen dat mensen ze aanraakten of in de perken ging staan om ze te fotograferen) die ook nog wat interessante weetjes wist te melden over de atlasvlinder.
Zoals dat de vlinder na het ontpoppen overdag stil op één plekje blijft zitten, maar ondanks dit rustige leven maar vijf dagen leeft. Dat is ook de reden dat hij niet altijd aanwezig is: er is gewoon constante nieuwe aanvoer nodig en daarvoor moet moeder natuur gewoon haar werk doen. En dat doet ze op haar tijd. Hoelang het duurt om van een rups tot een vlinder in de tuin te komen is dan ook niet exact te voorspellen.
Deze keer was het wel heel succesvol gegaan: ook in de poppenkast (die niets met Jan Klaassen te maken heeft: er hangen tientallen vlinderpoppen in)hing nog een atlasvlinder die net ontpopt was. Ook bij dit exemplaar was heel duidelijk de slangenkop te zien die door de tekening op de punt van de voorvleugel gevormd wordt (met dank aan de dierentuinmedewerker die iedereen die het horen wildehier even op wees).
Veel van de andere vlinders die ik deze keer fotografeerde heb ik hier al eens eerder laten zien, dus doe ik het wat rustig aan met de foto's. Twee foto's van oranje vlinders vond ik echter zo geslaagd dat ik ze wel toon. Ik neem aan dat de verschillen in tekening op de vleugels het verschil aangeven tussen man en vrouw maar dat beiden dezelfde soort betreffen (ik moet toch die informatiebladen in de vlindertuin weer eens goed gaan bekijken ;) )
Een soort die ik hier nog niet eerder gezien had noem ik voor het gemak (scheelt een hoop opzoekwerk en beperkt het risico dat ik de verkeerde soort noem) maar blauwe tijger (vergelijkbare vlinders zag ik hier wel eerder, maar dan (oker)geel in plaats van blauw).
Tot slot nog een foto van een vlinder die er speciaal voor was gaan zitten. Van een afstandje lijkt hij zwart, maar van dichterbij en onder de juiste hoek oogt hij juist meer donkerpaars. Meestal lukt het niet om dit op de foto vast te leggen, maar volgens mij is dat deze keer heel aardig gelukt.
Binnenkort verder met de rest van het park, waar ik ook nog wel wat interessante foto's aan overhield.
Abonneren op:
Posts (Atom)