Routine - WoW week 40-2008

Ik had hem al vaker op het bankje in het park zien zitten. Wat ineengedoken met een plastic tasje naast zich. Daar pakte hij af en toe een snee brood uit die hij langzaam in stukjes scheurde die hij met een wijds gebaar naar de eenden in de vijver gooide. Hij was er om acht uur al en leek er dan al een tijd gezeten te hebben te oordelen naar de broodkruimels aan zijn voeten.


Ik besloot ook op het bankje te gaan zitten en het kapje van het net gehaalde grof volkoren op te offeren. Uiteindelijk zou dat toch voor de vogels zijn. Hij knikte bedachtzaam naar me toen ik opmerkte dat het rust gaf om even zo te zitten en de eendjes te voeren.

“Het is niet de rust die ik zoek” zei hij, “ik heb mijn leven lang achter de lopende band gestaan. Metalen strippen in afgepaste stukken knippen en doorgeven. Een pokkebaan, maar je raakt er aan gewend”. Hij pakte weer een snee brood en begon die in stukjes te scheuren.

Hij keek me aan. “Weet U wat het is? Ik hoef nu niet meer. En toch laat het me niet los. Om half zeven ben ik wakker. Dan zet ik een kopje thee, eet twee sneeën brood en wil wat gaan doen”.

Hij slingerde de stukjes brood het water in. “Dus in plaats van metaal in afgepaste stukjes te knippen en door te geven scheur ik nu brood en geef dat door aan de eendjes”.

(Dit verhaal werd geschreven in het kader van Write on Wednesday. Iedere overeenkomst met bestaande personen of voorvallen berust louter op toeval. © Frans54)
De opdracht en de spelregels van Write on Wednesday vind je nog steeds bij Marloes.