Sanders zat een tijd lang te knikken en nee te schudden, af en toe binnensmonds wat mompelend. De Bruin liet hem, uit ervaring wist hij dat hij zijn oudere collega op zo’n moment niet moest storen.
Na ruim een kwartier schoof Sanders zijn stoel naar achteren. Hij leek wat te willen gaan zeggen, maar op dat moment ging de telefoon. De Bruin nam op en luisterde even. “Stuur maar naar boven”. Tegen zijn collega zei hij “Merlijn staat beneden, jij zou hem gebeld hebben om langs te komen?”
Sanders knikte bevestigend. “Achteraf bezien had ik dat liever gedaan nadat er wat uitslagen van die vingerafdrukken bekend waren, maar goed hij is er nu toch. Dan mag hij zijn afdrukken straks gelijk ook even afgeven”.
“Ik denk dat we op het verkeerde spoor zitten. De moord is gepleegd met een ter plaatse aanwezig voorwerp. Meestal duidt dat op een handeling in een opwelling. De afdrukdatum op die foto’s was al een aantal weken geleden, dat liep dus al langer, waarom zou dat nu ineens tot zo’n opwelling leiden? Hetzelfde geldt voor de onvrede onder het personeel en de verdenkingen tegen de administrateur”.
De Bruin fronste zijn wenkbrauwen,. “Waar denk je dan aan, iemand die nu pas ontdekte wat er speelde?” . Sanders haalde zijn schouders op. “Een aloude wijsheid uit alle detective romans is “chercher la femme”, we kennen er tot nu toe twee: Loes en de echtgenote van Merlijn. Laten we maar eens met hem praten en de vrouw gaan zoeken”.
(De afleveringen van dit vervolgverhaal worden geschreven in het kader van Write on Wednesday. Iedere overeenkomst met bestaande personen of voorvallen berust louter op toeval. Voor het hele verhaal in de juiste volgorde zie HIER © Frans54)
De opdracht en de spelregels van Write on Wednesday vind je nog steeds bij Marloes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten