Lange namen en schaapskoppen.
Op dinsdag vertrokken we met een licht bewolkte lucht naar Wales, waar we eerst een bezoek wilden brengen aan dat beroemde plaatsje met die onuitsprekelijk lange naam:
Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch. Die 58-letterige naam is overigens geen wereldrecord, want de naam van het Nieuw-Zeelandse Taumatawhakatangihangakoauauotamateaturipukakapikimaungaho- ronukupokaiwhenuakitanatahu (85 letters) is bijna de helft langer. Er doen echter geruchten de ronde dat deze Maori-naam is opgerekt om Llanfair... voorbij te streven(ik ga die naam echt niet nog een keer typen). Om nummer één te verslaan hadden er dan nog wat letters bij gemoeten, want de in het Guinness World Records genoemde oorspronkelijke naam van Bangkok luidt Krungthepmahanakonbowornratanakosinmahintarayudyayamahadilo- ponoparatanarajthaniburiromudomrajniwesmahasatarnamornpimar- navatarsatitsakattiyavisanukamphrasit. En dat zijn 155 letters.
Vervolg:
We zijn daar niet rechtstreeks naar toe gereden, maar reden eerst kris-kras door Noord-Wales. Naarmate we dichter bij Mount Snowdon kwamen werd de lucht steeds donkerder. Op het moment dat we in Llanfair... aankwamen regende het echt en hebben we dus alleen een souvenirwinkel bezocht en een foto genomen van onze motoren voor een bord met de volledig plaatsnaam.
Daarna zijn we snel doorgereden op zoek naar een camping. In Snowdonia vonden we die uiteindelijk bij het dorpje Bedgelert. Inmiddels kwam de regen met bakken uit de hemel. Maar eenmaal op de camping waren de weergoden ons weer even gunstig gezind: de tenten konden we droog opzetten. Daarna was de goede bui van de weergoden kennelijk weer over want we moesten direct de tenten induiken om niet een grote hoeveelheid water over ons uitgestort te krijgen.
De volgende dag was het weliswaar bewolkt, maar het bleef droog. Na het ochtendhumeur van M., dat er door de natte tent en modderige tentharingen niet beter op werd, verholpen te hebben met een paar koppen sterke koffie en wat broodjes besteedden we de dag aan het van noord naar zuid doorkruisen van Wales. Er zijn in Wales heel wat mooie weggetjes om met de motor over te toeren. Wel verdiend het aanbeveling rekening te houden met de beperkte uitwijkmogelijkheden door de fraai gestapelde stenen muurtjes lans de weg. Ook kan het gebeuren dat er na een bocht zomaar een groep beesten je schaapachtig aan staat te kijken.
(de thumbnails zijn weer aanklikbaar voor een grotere weergave)
's Avonds stonden we, moe maar voldaan, op de stoep van Clive en Sheila in Stanford in the Vale. Ook zij waren weer kennissen die ooit gezegd hadden dat we beslist langs moesten komen als we in de buurt waren.De vermoeidheid bleek later op de avond nog bijwerkingen te hebben voor M. Maar die zouden ook veroorzaakt kunnen zijn door het proeven van vier verschillende soorten Engels bier uit van die typisch Engelse glaasjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten