Goedgekeurd.

Gisteren ben ik weer eens een keer naar Groningen geweest voor de driemaandelijkse controle. Geen bijzonderheden en gezien het tot nu toe uitblijven van een telefoontje is er ook uit die twee handen vol buisjes met afgenomen bloed niets echt spectaculairs gekomen.

Ik ben dus weer voor 3 maanden goedgekeurd en ben met deze hernieuwde APK maar eens begonnen om wat linkjes die in de loop van de tijd veranderd waren (vaak doordat mensen overstapten naar b.v. wordpress omdat hun oorspronkelijk blog in het ongerede was geraakt) terug te zoeken en de wijzigingen in mijn blogroll en de lijstjes met foto/schrijfopdrachten/uitdagingen bij te werken.

De meeste schrijfuitdagingen heb ik inmiddels geloof ik wel weer gevonden, van de foto-uitdagingen mis ik volgens mij nog een aantal (wie het weet mag het zeggen).

En ondertussen ben ik ook bezig overal de leesachterstand zo goed mogelijk in te halen (nog een blog of tien te gaan voor ik weer bij iedereen langs ben geweest), het bekijken van de foto's van de vakantie van vorige maand (welke kan ik het best gebruiken voor een logje?) en diverse opruimwerkzaamheden in en om het huis (dat blijft altijd doorgaan, hoe goed je ook je best doet om alles op orde te krijgen: morgen staat er weer nieuw onkruid, ligt er wel weer een stapel papier achter de voordeur en is er wel weer een doos met nog te sorteren spulletjes tevoorschijn gehaald).

Ik vermaak me wel, ondanks het - hopelijk tijdelijk - wat mindere weer.

Hap.

Gisteren weer naar de tandarts geweest en twee vormpjes met blauwe pasta met een onduidelijke smaak (of zou het juist het ontbreken van smaak zijn wat ik proefde?) in model gebeten.

Vrijdagmorgen mag ik terugkomen om te bekijken of dit een passend kunstgebit heeft opgeleverd.

Bovendien vanmorgen een keer extra naar Groningen geweest omdat het gehalte van een van de medicijnen in mijn bloed wat te hoog was. De uitslag volgt in de loop van de week, als het weer te hoog is zal de dosis wel verlaagd worden.

Omdat ik na het bloedprikken de medicijnen van tien uur in moest nemen besloot ik deze keer eens de koffie in het restaurant te proberen in plaats van de automatenkoffie die ik daar gewoonlijk voor gebruik. Dat was dus eens maar nooit weer.

Het smaakt inderdaad beter dan de automatenkoffie. En je krijgt een XL, wat inhoud dat je ongeveer anderhalve kop koffie in een mok krijgt. Zoveel koffie heb ik niet nodig voor die twee tabletten, maar een kleine koffie is niet meer te krijgen dus dat moest dan maar. Blijkt die grap € 2,65 te kosten.

Nu snap ik best dat alles na verloop van tijd duurder wordt, maar dit gaat me toch echt iets te ver. Ik maak er geen gewoonte van om prijzen terug te rekenen naar guldens, maar in dit geval maakte ik toch een uitzondering. En dan blijk je dus in guldens vijf vijfentachtig te betalen voor een doodgewone kop koffie! Zeven gram koffie en een scheut heet water. Zelfs met de duurdere merken kost die zeven gram nog geen dubbeltje per kop. Laat het inclusief die scheut water 15 cent zijn. Dan betaal ik dus twee vijftig voor het inschenken (That's all, daar houdt de bediening op, je moet het wel zelf naar een tafel brengen en naderhand het dienblaadje weer netjes in het daartoe bestemde meubel plaatsen).

Volgende keer toch maar weer automatenkoffie..... of gewoon een slok water.

Helaas, pindakaas.

Of ander smeerbaar beleg op zachte broodjes, brinta, soep, aardappelpuree, zachte groentes en als vlees eigenlijk alleen gehaktballen omdat die goed fijn te prakken zijn.

Oftewel: mijn nieuwe gebit laat nog even op zich wachten. Maandag voor controle geweest en daarbij vond de tandarts wat botsplintertjes die langzaam naar boven waren gegroeid in de wond van het trekken. Die heeft hij er dus voorzichtig uitgepeuterd (klinkt misschien eng en/of pijnlijk, maar stelt niet meer voor dan b.v. een splinter in je vinger).

Dat betekende vervolgens wel dat hij de boel nog even een extra week de tijd wil geven om goed tot rust te komen zodat ik pas volgende week maandag mag gaan proberen een vormpje vol vieze pasta in een model te bijten dat uiteindelijk tot dat nieuwe gebit moet gaan leiden.

Nog even doorbijten dus. En dat is nu net wat momenteel niet zo goed lukt :(

Cijfertjes.

Terwijl de regering mag gaan nadenken hoe ze ons met ons allen nog een flink aantal miljarden uit de zak kunnen kloppen probeer ik momenteel hetzelfde, maar dan met wat kleinere bedragen, bij hun te doen of in ieder geval te zorgen dat er zo min mogelijk naar toe gaat.

Of te wel: de tijd voor de belastingaangiftes is weer aangebroken. Veel drukte dus voor mij, maar hopelijk levert het weer genoeg zakcentjes op om met Hemelvaart weer een week uitgebreid van wat rust op de Veluwe te gaan genieten.

Ondertussen ben ik vorige week ook nog in Groningen geweest voor de driemaandelijkse controle en weer voor drie maanden in orde bevonden. Alleen het gehalte van een van de medicijnen was iets te hoog in mijn bloed dus wordt dat binnenkort nog een keer gecontroleerd. Is het dan weer te hoog dan volgt overleg over het eventueel verlagen van de dosis.

Aanstaande maandag mag ik weer naar de tandarts om te bekijken of het tandvlees genoeg hersteld is om een nieuw gebit aan te meten. Ik hoop dat dit zo is, want ik wordt een beetje flauw van de soep en brinta ondertussen.

En zaterdag is er dan ook nog de ledenvergadering van de motorclub. Alle voorbereidingen daarvoor zijn inmiddels rond. Inclusief het opstellen van een aantal voorstellen om een aantal zaken formeel te regelen: een aantal zaken was weliswaar al jarenlang gebruikelijk binnen de vereniging maar bleek nooit formeel op papier gezet en na een aankondiging daarvan in een ledenvergadering aangenomen. Met tot gevolg dat we er uiteindelijk geen beroep op blijken te kunnen doen op het moment dat iemand dwars gaat liggen. Nu staan ze dus als punt op de agenda en zullen ze nadat ze tijdens de ledenvergadering zijn aangenomen (daar ga ik althans wel van uit) als bijlage bij de statuten worden verstrekt aan de leden.

In de tuin begint inmiddels van alles te groeien. Op dit moment vooral zaken die ik liever niet te hard zag groeien zoals paardenbloemen en gras, maar gelukkig wordt dat enigszins gecompenseerd door de sneeuwklokjes en krokussen die ook in volle bloei staan. Hopelijk vind ik wat tijd en goed weer tussen de aangiftes door om te voorkomen dat vooral dat gras al te zeer uit de hand loopt.

En nu ga ik de volgende enveloppe met jaaropgaves en dergelijke napluizen en op een rijtje zetten wat de leverancier daarvan nog vergeten is er bij te doen.

Met de bek vol tanden.

Maar niet heus.

Ik heb nooit een erg goed gebit gehad en diverse omstandigheden hebben vervolgens nog meegeholpen aan de verdere achteruitgang.

Toen ik op kwam voor militaire dienst was ik onder behandeling en zaten er in twee kiezen noodvullingen. Conclusie van de tandarts van de kazerne: "U bent dus niet gesaneerd". Dat was ik wel, maar die kaart zou ik pas terug krijgen als de behandeling afgerond was en in militaire dienst zat ik niet meer in het ziekenfonds. Kon hij ook niets aan doen volgens hem. Ik zou alleen bij ernstige klachten behandeld worden. Die klachten kwamen vanzelf (noodvullingen zijn niet bedoeld om het twee jaar vol te houden) en toen hadden alle twee die kiezen dus gelijk een wortelkanaal behandeling nodig. Daarbij vertelde de kaakchirurg in Utrecht me dat het heel simpel op te lossen was geweest: de tandarts op de kazerne had gewoon de behandelkaart op moeten vragen en de behandeling af moeten maken, dan was ik gewoon gesaneerd gebleven. Maar nu was het te laat.

Na de militaire dienst heeft het vervolgens een paar jaar geduurd voor ik weer bij een tandarts kwam (net getrouwd, huis gekocht: het geld om er voor te zorgen dat mijn gebit weer gesaneerd werd was er gewoon even niet). Met tot gevolg wat uit de hand gelopen schades die mij de eerste paar kiezen kostten. Ook de verstandskiezen verdwenen rond die tijd (het verstand bleef gelukkig ;) :

De laatste jaren voor de transplantatie heb ik vervolgens mijn gebit slecht verzorgd: tandenpoetsen was gewoon een behoorlijk adembenemende bezigheid die ik dus geregeld achterwege liet. Hierdoor verdween weer een aantal elementen in de afvalbak van de tandarts en na de transplantatie volgde een groot deel van de rest: bleek in een zodanige conditie dat het risico op infecties/ontstekingen mee gezien de immuunsuppressie wel erg groot werd geacht.

Er bleven in het vooronder 7 tanden over en inmiddels waren drie daarvan al een aantal keren gevuld. Toen een van die vullingen afbrak bleken de drie buitense elementen eigenlijk allemaal opnieuw gevuld te moeten worden en dat vond de tandarts ze eigenlijk niet meer waard. De resterende vier zouden dan echter wel heel erg op eigen benen komen te staan dus hoewel die op zich nog goed waren hebben we uiteindelijk besloten dan maar alles te verwijderen.

Dus leef ik momenteel op soep, brinta, de flesjes drinkvoeding en veel thee en koffie. Over een week of twee gaan we proberen mij een passend alternatief afbijtmiddel aan te meten. Zal dan nog weer even duren eer dat klaar is, maar over een maand hoop ik toch wel weer een echte koekhapper te zijn.

Bijina, maar nog niet helemaal.

Gisteren voor de driemaandelijkse controle naar Groningen geweest. Niets spectaculairs, alleen die hardnekkige verkoudheid waar ik al een maand last van blijf houden.

De longfunctie bleek echter maar een fractie lager dan anders en ook bij het beluisteren van de longen werden geen al te vreemde geluiden waargenomen. Reden om aan te nemen dat het om een virale infectie in de bovenste luchtwegen gaat.

Daar helpen antibiotica niet tegen, die moet je gewoon "uitzieken". Ter ondersteuning krijg ik wel even een stootkuurtje prednisolon (2 dagen 30 mg en dan per 2 dagen met 5 mg afbouwen tot ik weer op de normale onderhoudsdosis zit).

Hopelijk gaat dit me helpen om definitief van hoesten, niesen, loopneus en dergelijke af te komen, het is allemaal namelijk vreselijk vermoeiend, daardoor ook niet goed voor mijn gewicht en vooral: na een maand wil ik wel eens iets anders, dit begint eentonig te worden.

Rare jongens die reclamemakers.

Nadeel van de nog steeds hardnekkig volhoudende verkoudheid is niet alleen dat ik doodmoe wordt van dat hoesten, maar ook dat ik veel meer tv kijk dan anders. Nu hoeft dat op zich natuurlijk geen nadeel te zijn, maar wat een werk om iets fatsoenlijks te vinden tussen die 30 zenders die ik binnenkrijg. Het echte nadeel is echter dat je er daarbij niet aan ontkomt ook veel meer tv-reclames te zien te krijgen, iedere 15-20 minuten een kop koffie wordt wat al te veel van het goede.

Dus krijg je bijvoorbeeld een reclame te zien van een kaasmaker die een klap van de molen lijkt te hebben gehad. Anders kan ik niet verklaren waarom hij trots verkondigt dat zijn 30+ kaas gemaakt is van halfvolle melk. Een kul argument: 30+ kaas is en blijft 30+ kaas en bevat het daarbij behorende vetgehalte, of je hem nu van volle, halfvolle of zelfs magere melk maakt. Hooguit betekent het dat je meer melk nodig hebt om dezelfde hoeveelheid kaas te maken.

En dan zo'n figuur dat maar niet van zijn neusverkoudheid af komt. Nee, vind je het vreemd als je de gebruikte zakdoekjes tot schouderhoogte om je heen strooit? Koop een fatsoenlijke afvalbak in plaats van een neusspray man.

Ook de reclame van een telefoonprovider snap ik niet: als je met hen een kleine 30 minuten per dag belt schijn je je stem volledig te verslijten zodat je de rest van de tijd zo schor als een verkouden kraai door het leven gaat. Wat zegt dat over de kwaliteit van hun verbindingen?

En zo'n bronwaterjte uit de omgeving van een circuit in de Ardennen dan? Geeft er hoog over op dat ze het zuiverste water hebben. Nou dat moeten ze dan maar mooi in hun accu gooien, zuiver water is niet te zui drinken. Wat bronwater interessant maakt is juist dat het vreselijk onzuiver is en vol zit met mineralen en sporenelementen.

Lachen is dan die kippenbrader die een medewerkster laat verkondigen dat ze nog tot haar 67e moet werken. Waarop de jongeman voor de balie roept "Dan wacht ik wel even". Daar is het kind samen met haar collega behoorlijk van onder de indruk. Terwijl hij volgens mij eigenlijk zegt dat ze er uit ziet alsof ze ieder moment 67 kan worden.

Dan heb ik het nog niet eens gehad over die nootjes waar als onaangename verrassing af en toe een exemplaar tussen zit dat zo idioot gekruid is dat je visite behoefte krijgt om je tuinvijver leeg te drinken om van die smaak af te komen. Lijkt met niet de manier om veel vrienden over te houden als je die bij een feestje op tafel zet. Bovendien heb ik geen vijver en wil ik de buren die er wel een hebben graag te vriend houden.

Dipje + opdatering

En niet voor tortillachips of iets dergelijks. De overgang naar echt herfstweer is mij niet zo goed bevallen met tot gevolg dat ik nu overal spierpijn heb, een lekkere droge blafhoest, watten in mijn hoofd en een zeurderig gevoel dat tegen hoofdpijn aanhangt.

Allemaal niet vreselijk spectaculair, de longfunctie blijft tot nu toe redelijk op peil en koorts heb ik ook niet (37.4 - 37.7 kun je hooguit lichte verhoging noemen) dus zolang het daarbij blijft zie ik nog geen reden Groningen te bellen.

Maar mijn animo om lang achter het beeldscherm te gaan zitten is op het ogenblik wel een beetje zoek. Dus sorry: ik kom even niet lezen wat er allemaal uit jullie pen vloeit en of ik later kans zie dat allemaal alsnog te gaan lezen blijft even afwachten.

Ondertussen ga ik nog maar een pot thee zetten en een rustig, warm plekje onder mijn dekbed opzoeken.

Opdatering (21.10 20:30)Ik begin langzaam wat bij te komen uit een zomby-like state. Nog steeds overal spierpijn, soms zodanig dat ik het idee heb dat zelfs mijn botten zeer doen en lichte verhoging gecombineerd met een wattig gevoel in het hoofd. Het is echter nooit echt koorts geworden (hoogste temp was 38.2) en op de luchtvoorziening lijkt het ook weinig invloed te hebben (hoewel dat op het ogenblik moeilijk te meten is doordat hard uitblazen op het daartoe bestemde apparaatje steeds een hoestbui uitlokt). Langzaam gaat het echter wat beter: ik zie de wereld niet meer volledig voor een doedelzak aan (hoe de wereld tegen mij aan kijkt is een ander verhaal en om te voorkomen dat dit verhaal al te zeer de ronde gaat doen blijf ik maar binnenshuis) en ik heb een uurtje geleden voor het eerst in drie dagen een maaltijd genoten die uit meer bestond dan thee en beschuit of crackers.

Nog even geduld en dan doe ik het vast weer helemaal als vanouds.

Vogeltje wat zing je vroeg.

Vanmorgen zat ik al net na zeven uur in de bus. De bus naar Groningen. Het was namelijk weer tijd voor mijn driemaandelijkse controle.

Geen bijzonderheden, de longfunctie is stabiel, mijn gewicht te laag maar stabiel (te laag is het al jaren, maar zelfs met extra drinkvoeding lijkt het onmogelijk mij boven de 57-58 kilo te krijgen), de röntgenfoto leverde geen bijzonderheden op en de uitslagen uit een stuk of 8 buisjes bloed and other body fluids was voor zover al bekend ook weinig spectaculair.

Wel hebben we even besproken dat ik de laatste tijd geregeld wakker word met of door opkomend maagzuur. Advies: de omeprazol (maagzuurremmer) verhogen naar tweemaal daags en voortaan één daarvan (of zelfs beiden) 's avonds innemen voor het naar bed gaan en het hoofdeinde van het bed iets omhoog brengen. Ik ga het proberen.

Op de heenreis bleek overigens dat ik in de bus naar Groningen wel nog met de strippenkaart kon reizen (in de rest van Friesland is die al afgeschaft) en dat was precies het aantal strippen dat ik op de laatste kaart nog over had. Ook dat is dus opgelost en voortaan reis ik in principe (tenzij dat duidelijk duurder is) met de chipkaart. (die kan vooral duurder zijn als je tijdens je reis over moet stappen op een andere vervoerder, maar ook wanneer in een bepaald gebied speciale kaartjes te koop zijn kan dat voordeliger zijn: iets dat je voor je reis dus wel even goed uit moet zoeken).

Onder voorbehoud (slot)

Gisteren weer eens een keer in Groningen geweest. Deze keer voor de uitslagen van de ct-scan en de bronchoscopie.

Bij de bronchoscopie zijn geen afwijkingen gevonden, er zijn geen tekenen van afstoting. Uit de ct-scan bleek echter dat er weer sprake is van een begin van longemfyseem. Op zich ook niet echt een positief bericht natuurlijk, maar beter dan afstoting: zo lang na transplantatie is dat dan in het algemeen chronische afstoting en dat wordt op dezelfde manier behandeld als acute afstoting kort na de transplantatie maar laat zich een stuk slechter behandelen.

Overigens is het weer optreden van longemfyseem ook weer niet zo vreemd: met de transplantatie was ik dan wel de zwaar aangetaste longen (waar ik hooguit nog een paar maanden mee had kunnen leven) kwijt, maar niet de achterliggende oorzaak: de a1-antitrypsinedeficiëntie. De kans dat de nieuwe longen op enig moment weer aangetast zouden worden was dus altijd nadrukkelijk aanwezig.

En er is nog lang geen reden voor paniek: Mijn longfunctie was t.o.v. een paar weken terug weer iets beter maar nog steeds lager dan voorheen voor mij gebruikelijk. Maar is nog steeds 106% van de voor iemand van mijn leeftijd en postuur voorspelde waarde. Een jaar na transplantatie was dat ruim 130% dus in dertien jaar is het een procent of 25 teruggelopen. Als je dan nagaat dat ik voor de transplantatie nauwelijks de 10% haalde en dat ik op het moment dat ik wegens kortademigheid toch maar eens naar de dokter was gegaan waarna het emfyseem werd geconstateerd al onder de 50% zat dan kan ik nog een flinke tijd vooruit voordat ik er echt last van ga krijgen.

Het blijft echter wel iets om in de gaten te houden, maar dat doen ze in Groningen al dertien jaar lang trouw iedere drie maanden dus dat zit wel goed.

En ondertussen hoop ik op veel mooi weer dit jaar, want dat de longfunctie nu beter was dan een aantal weken terug wijt ik vooral aan de lange wandelingen in Limburg en mijn activiteiten hier in de omgeving nu het weer het eindelijk weer eens iets aantrekkelijker maakt om te gaan wandelen en fietsen.

Onder voorbehoud (vervolg)

Woensdagmiddag kreeg ik een telefoontje van de transplantatie afdeling in Groningen. Na bespreking in het team is besloten dat inderdaad wat aanvullend onderzoek nodig is. Inmiddels heb ik ook de diverse afspraken binnen.

Allereerst mag ik op 21 februari mijn lichaam in een koker laten schuiven voor een CT-scan. Stelt niet zoveel voor.

Vervolgens mag ik mij op 28 februari melden voor een bronchoscopie. Dat is een onderzoek waarbij ze eens diep in de longen gaan kijken. Tevens wordt een spoeling gedaan, wat betekend dat er gekeken wordt of er ongerechtigheden uit de longen te spoelen zijn en wat dat na kweekjes dan eventueel blijkt te zijn. En er worden wat biopten genomen: kleine hapjes uit de longen die een beter beeld geven van de toestand van de longen en over eventueel aanwezige afstotingsverschijnselen uitsluitsel kunnen geven. Niet echt een onderzoek waar ik vrolijk van wordt (ik heb er de eerste jaren heel wat gehad en was heel blij toen die periodieke bronchoscopieën stopten), maar het is niet anders.

Tot slot mag ik me dan op 8 maart weer op de polikliniek longtransplantatie melden om te vernemen wat er uit is gekomen en wat er eventueel gedaan moet/kan worden.

Ik heb voorlopig weer genoeg in mijn agenda staan en zal maar vast wat extra strippenkaarten aan gaan schaffen.

Maar eerst ga ik maandag voor een weekje naar Limburg om in Blitterswijk de verjaardag van de vader van de ene helft van mijn Brabantse vrienden te vieren en hopelijk ook om gelijk hun belastingpapieren in orde te maken (anders moet ik daar in maart apart nog een keer voor naar het zuiden,. Niet dat ik dat erg vind, maar er zijn meer mensen met aangiftebiljetten).

Onder voorbehoud.

Vandaag dus de driemaandelijkse controle in Groningen. Bijna altijd was dat een formaliteit: bloedprikken, longfoto, longfunctie en een praatje met de dokter of nurse-practioner van de transplantatie afdeling en dan weer voor drie maanden naar huis.

Vorige keer bleek mijn longfunctie iets lager dan voor mij jarenlang gebruikelijk was. Dat kon geweten worden aan een hardnekkige neusverkoudheid en een hinderlijk hoestje. Deze keer had ik weer, maar in iets mindere mate dan in november, last van een loopneus en een af en toe opduikend hoestje. Dat ik niet op mijn best zou zijn was dan ook niet zo vreemd. De uitslag bleek echter zelfs nog iets lager dan de vorige keer.

Waar de FEV1 de laatste jaren ongeveer 4,1-4,2 was, was deze een half jaar geleden 4,0, drie maanden terug 3,88 en nu 3,69. Er lijkt dus een dalende trend in te zitten en bovendien is het in relatief korte tijd meer dan 10% teruggelopen. Een terugloop van meer dan tien procent is bij het transplantatieteam reden om zich eens op het hoofd te krabben.

Reden om eens met een wattenstaafje ver achter in mijn neus te wroeten om te bekijken of er niet sprake is van een sluimerend maar hinderlijk virus oid. En om mij volgende week maar eens in de groep te gooien (niet letterlijk, ik mag dan niet echt zwaar zijn, met me gooien gaat nog niet meevallen). Een mogelijkheid zou kunnen zijn een van de medicijnen tegen afstoting te verhogen. Daar zit echter een nadeel aan: ik heb al geregeld last van diarree en een hogere dosis van dat medicijn zou dat nog kunnen verergeren.

Ik zal dus even moeten afwachten wat er uit de laatste uitslagen en uit dat overleg komt. Een andere genoemde mogelijkheid was maar eens een keer een scan maken om een nog duidelijker beeld te krijgen dan de halfjaarlijkse röntgenfoto's opleveren en zo wellicht te ontdekken wat er speelt.

Ik hoor het volgende week wel, ondertussen ga ik maar gewoon door met ademhalen én met mijn poging ooit op zijn minst het Nederlands record "overleven na longtransplantatie" in handen te krijgen. Daarvoor moet ik met mijn 13 jaar nog wel even doorzetten: de langstlevende is nu rond de 19 jaar getransplanteerd en stelt dat nog iedere dag scherper.

Overigens heb ik er niet echt last van dat de longfunctie wat minder is: 3,69 is in vergelijking met veel andere getransplanteerden nog steeds een fraaie waarde en zolang ik niet ga proberen de marathon te lopen wordt ik niet echt kortademig. Wel merkte ik vandaag bij de wandeling van het station in Groningen naar het ziekenhuis dat ik wat bewuster het tempo er in moest houden omdat ik de neiging had iets rustiger te gaan lopen dan mijn normale tempo. Maar dat kan ook komen doordat ik de afgelopen drie maanden door het weer minder aan wandel- en fietstochtjes ben toegekomen en de training voornamelijk uit wat peddelen op de hometrainer (gaat ook een keer vervelen) en stoeien met een paar gewichten van 4 kilo bestond.

(Bijna) alles in orde.

Bij de controle gisteren bleek mijn longfunctie een fractie lager dan voor mij gebruikelijk is. Er waren verder echter geen bijzonderheden, de longen klonken verder prima en ik ben ook niet kortademiger dan anders. Waarschijnlijk lag het dan ook meer aan het feit dat ik al om zes uur op moest om op tijd in Groningen te zijn, met tot gevolg dat ik tegen de tijd dat de longfunctie werd gemeten al weer behoorlijk honger had, en aan een licht maar hinderlijk hoestkriebeltje dat optimaal krachtig uitblazen steeds deed resulteren in een stevige neiging om in een hoestbui uit te barsten. Dat is niet bevorderlijk voor een goed resultaat van de meting dus probeer je dat tegen te gaan en waarschijnlijk heb ik daardoor niet helemaal tot het uiterste geblazen.

Het was allemaal geen reden om een extra controle te overwegen, gewoon zelf in de gaten houden en bellen als ik toch kortademig wordt of koorts krijg, maar dat geldt eigenlijk altijd al en is dus niets bijzonders.

Ook het activeren van reizen op saldo op mijn voordeelurenkaart lukte vlot. Alleen konden ze een vraag die ik had over automatisch op waarderen niet echt bevredigend beantwoorden. Wat ik me afvraag is wat er gebeurd als het saldo op je kaart b.v. zeven euro is. Automatisch opwaarderen gebeurd als het saldo lager is of wordt dan tien euro op het moment dat je incheckt. Maar voor de trein is het instaptarief tien euro. Dus staat er dan te weinig saldo om die tien euro af te boeken. Ik ben dus zeer benieuwd of het systeem dan wel zo werkt dat ik kan volstaan met de kaart voor de incheckautomaat te houden, of dat ik in zo'n geval toch nog eerst moet zorgen dat er voldoende saldo staat voor het instaptarief. Het beste antwoord dat men mij wist te geven was "dat komt vast wel goed". En laat ik nu in zesenvijftig jaar juist afgeleerd hebben al te zeer op "dat komt wel goed" te vertrouwen.

Thuis heb ik vervolgens toch automatisch opwaarderen er maar op gezet. Om dat definitief op de kaart te zetten moet je wel weer langs een ophaalpunt. Ik ben ondertussen met zoeken op internet en het lopen naar de plaatsen waar je alles moet activeren al meer tijd kwijt dan met een jaar lang kaartjes uit de automaat trekken dus het voordeel ontgaat mij nog steeds en zelfs in toenemende mate.

Dat ophalen van automatisch opwaarderen zou moeten gebeuren bij een winkel genaamd "Totaal Gemak" aan de Drift 2c in Drachten. Nu ligt dat deel van het winkelcentrum grootschalig op de schop en blijkt op dat adres dus in ieder geval niet een dergelijke winkel te vinden (nog afgezien van het feit dat ze er een kaartje bij tonen waarop dat adres twee keer op verschillende locaties is aangegeven). Nog wat extra zoekwerk op de pc leverde hopelijk de oplossing: er zit een winkel met die naam op Raadhuisplein 69, een paar honderd meter verderop. Morgen maar eens zien of ik daar inderdaad automatisch opwaarderen kan activeren.

Voorlopig blijf ik bij mijn mening dat het hele systeem op een behoorlijk chaotische manier wordt ingevoerd. Waarbij klantvriendelijkheid en informatie aan de gebruikers er maar wat bijhangen als zijnde noodzakelijk kwaad. Aan mijn vertrouwen in een en ander draagt beslist niet bij dat hier over een paar weken helemaal niet meer met strippenkaarten kan worden gereisd maar dat geen van de bussen waarmee ik gisteren naar Groningen en terug reisde van in/uitcheck apparatuur was voorzien.

Ook weer in orde.

Alsof ik de laatste tijd nog niet genoeg naar Groningen heen en weer gereisd was mocht ik mij daar ook afgelopen donderdag weer vervoegen. Deze keer voor de driemaandelijkse controle door de transplantatie afdeling. Alles wat gecontroleerd kon worden was weer prima in orde. Wel hebben we deze keer de controle van de longfunctie maar een keer niet gedaan: dat leek zo kort na de oogoperatie toch minder verstandig omdat er bij het zo hard mogelijk uitblazen toch wat druk op het oog zou kunnen komen. Ik was echter in minder dan zeventien minuten van het station in Groningen naar de poli in het ziekenhuis gelopen (tussen 2 en 2 1/2 kilometer) dus met mijn longen - en met mijn conditie - kan weinig mis zijn.

Dan even iets heel anders: Enige tijd geleden won ik in de Postcodeloterij 2 kaarten voor André Rieu in de Amsterdam Arena (5 september 12.30-17.30) en ik was oorspronkelijk wel van plan daar zelf gebruik van te maken. Weliswaar is het niet helemaal het soort muziek waar mijn voorkeur naar uit gaat maar ik kan het wel waarderen en zo'n show van André schijnt een heel spectakel te zijn dat ik ook wel eens in het echt in plaats van op de TV zou willen bekijken.

Op 5 september heb ik echter nog lang mijn nieuwe brillen niet, dus wordt die show dan een wat wazig geheel. Ik ga dus toch maar niet en heb nu dus twee kaarten over.

Wie er belangstelling voor heeft meldt zich maar via de maillink. In principe geldt "wie het eerst komt het eerst maalt", maar ik ben niet geheel ongevoelig voor omkoping of andere overtuigende argumenten waarom jij denkt dat je ze het meest verdiend hebt.

Zie reacties: de kaarten zijn inmiddels vergeven!

100%

Donderdag ben ik voor controle naar Groningen geweest. Zoals ik zelf al meende te mogen constateren gaat het vooralsnog prima met het linkeroog: het wondje is goed genezen en ik zie er zelfs zonder bril heel behoorlijk mee. Met de juiste glazen ervoor geschoven bleek het zicht zelfs 100% te zijn.

Alleen jammer dat ik pas op 6 september weer mag komen om, als alles dan nog steeds in orde is en het oog geheel tot rust gekomen, nieuwe brillenglazen aan te laten meten.

Het oog is zodanig verbeterd dat de brillen die ik heb me juist een slechter zicht bezorgen. Rechts zie ik sowieso niet al te best en dat verbeterd met bril maar weinig en links zie ik momenteel zonder bril beter dan met de oude bril die nu veel te sterk is.

Ik heb dus maar een simpel zonnebrilletje gekocht om de ogen te beschermen tegen rondwaaiend stof, insecten en onbewuste poetsbewegingen. Voor de gewone dagelijkse bezigheden werkt dat prima, alleen kan ik er niet mee lezen. Ik moet dus om op het beeldscherm iets te lezen de boel flink uitvergroten en daarna de stoel een goede halve meter achteruit schuiven. Niet echt ideaal, dus voorlopig zal het hier nog wel even aan de rustige kant blijven.

Over twee weken ga ik ook nog een week op vakantie (het jaarlijkse weekje Bad Bentheim) en ook dat zal dus nog zonder bril moeten, als ik 6 september het nieuwe brilrecept heb hoop ik daarna met een dag of veertien van nieuwe brillen voorzien te zijn. Helaas ook te laat voor de Open Ateliers Oosterhout waarvan in het weekend van 12 september de opening plaats vindt en waar ik op 18 en 19 september weer een flink aantal ateliers hoop te bezoeken. Ik zal proberen om ter promotie voor die tijd in ieder geval nog wat verslagen van de bezoeken die ik vorig jaar aan diverse ateliers bracht te plaatsen (ik denk dat ik een stel wieltjes onder mijn stoel ga zetten: dat wordt heel wat heen en weer schuiven om mijn blik scherp te stellen op het scherm). Verslagen die door allerlei omstandigheden, waaronder de achteruitgang van mijn ogen, tot nu toe op de plank zijn blijven liggen maar waarbij ik toch een zekere (morele) plicht voel om aandacht te besteden aan de kunstenaars die welwillend toestonden hun werk te fotograferen en op een weblog te gebruiken.

Ik zie, ik zie ......

In ieder geval een stuk beter dan een week geleden. Kan de ondertiteling van de tv zelfs zonder bril lezen terwijl dat een week geleden zelfs met bril op anderhalve meter niet meer lukte. Enige probleem is dat ik om een krant of boek te lezen dezelfde afstand aan moet houden en dan worden de lettertjes wel weer erg klein en mijn armen een flink stuk te kort.

Nog even wachten dus tot het geopereerde oog tot rust is gekomen en ik het nieuwe brilrecept kan krijgen en een bril (dat worden er dus drie: een gewone, een zonnebril op sterkte en een leesbril) die bij de huidige toestand van mijn ogen past aan kan schaffen.

Voorlopig lijkt het allemaal dus prima in orde, echter: de problemen met mijn rechteroog ontstonden indertijd ook pas enkele weken na de staaroperatie dus ik juich nog niet helemaal voluit.

Lang leve de vakantie.

Vanmiddag rond drie uur kreeg ik een telefoontje uit Groningen. Er was iemand uitgevallen op de operatiel9ijst deze week. Nu neem ik niet aan dat ik de eerstvolgende op de lijst was met mijn geplande datum van 29 september dus vermoed ik dat alles wat voor mij zou zijn geweest met vakantie is. Waarvoor mijn hartelijke dank: ik mag nu donderdagmorgen komen om mij linkeroog van enkele nieuwe onderdelen te laten voorzien.

Gaf vandaag nog wel even wat extra drukte want ik moet dus morgen beginnen met oogdruppels die ik wel eerst nog bij de apotheek moest halen en ik mag niet alleen terugreizen vanuit Groningen omdat mijn ene oog dan dichtgeplakt zit en ik misschien nog na-effecten van de verdoving zou kunnen hebben die het minder vertrouwd maken om alleen op pad te gaan.

Heen ga ik dus met de bus en als ik weet hoe laat ik weer weg mag bel ik even en wordt ik door de (schoon)vader van vrienden weer opgehaald.

Overtoom is er niks bij.

Een week of tien.

Dat is de tijd die ik nog moet wachten tot de staaroperatie aan mijn linker oog. Rechts is jaren terug al gebeurd, met complicaties achteraf die de reden vormden om met het linkeroog zo lang mogelijk te wachten.

Na de vaststelling dat mijn indruk dat het de laatste tijd snel achteruit was gegaan correct was ben ik samen met de oogarts tot de conclusie gekomen dat zo lang mogelijk nu wel zo ongeveer is aangebroken. Negenentwintig september mag ik me melden voor de operatie.

En dan maar hopen dat er deze keer geen complicaties (ten gevolge van de verhoogde gevoeligheid voor infecties door de immuunsuppressie) volgen en dat ik daarna naar eer en geweten met Lee Towers mee kan zingen "I can see clearly now...."

Helder licht zicht?

Ik heb inmiddels contact gehad met de afdeling oogheelkunde en blijk verrassend snel terecht te kunnen: a.s. maandagmiddag al.

Nu maar zien of ze iets kunnen doen, wat ze kunnen doen en vooral: op welke termijn dat dan zou kunnen.

Ik spreek jullie wel weer als er nieuws is ("ik zie jullie weer als er nieuws is" leek me ietwat voorbarig)

42

Dat is de hoogste stand die de thermometer bij mijn terras vanmiddag aan wist te geven. En die thermometer hangt níet in de zon maar tegen de noordmuur van de schuur. Hij kijkt echter wel uit op het terras dat vol in de zon en volledig beschut ligt en boven die grindtegels blijkt het dus behoorlijk warm te worden.

Goede reden om vanavond maar eens in mijn eentje te gaan BBQ'en: ik heb uit de tijd dat ik motor reed nog een aantal instant BBQ's liggen en die doen het vast nog wel dus het is alleen een kwestie van wat verschillende soorten vlees uit de diepvries halen (wat ik dus vanmorgen al gedaan heb, met een verse worst, een filetlapje en een hamburger moet ik mijn maag toch wel vol krijgen) een frisse salade in elkaar draaien en een stokbroodje warm stoken en in mootjes hakken (kruidenboter had ik nog genoeg in voorraad).

Dat klinkt echter op zich ook weer als een warm klusje dus ik schat in dat ik vanavond pas om een uur of 8 a 9 eet als de zon volledig van het terras verdwenen is.

Oh, voor degenen die het in de laatste commentaren bij het vorige logje niet gevolgd hebben: het is hier momenteel erg stil. De oorzaak is een behoorlijke achteruitgang van mijn ogen: ik zie vrijwel permanent in meerdere of mindere mate dubbel en na een paar minuten achter het beeldscherm kan ik helemaal niets meer ontcijferen. Dat logt niet echt plezierig en maakt het ook onmogelijk om de foto's verder uit te zoeken of bewerken. Ik gun mijn ogen dus maar zoveel mogelijk rust en probeer wat eerder dan oktober bij de oogarts terecht te kunnen.

Het zal de komende tijd van deze kant dus wel nogal stil blijven: ook het lezen van jullie logjes gaat niet echt lekker: flink uitvergroten helpt maar deels en het voortdurend van links naar rechts scrollen dat dan nodig wordt verhoogd het leesplezier niet echt.

Maar ik kom terug, al moet ik een flatscreen van over de meter als beeldscherm gaan gebruiken!