En niet voor tortillachips of iets dergelijks. De overgang naar echt herfstweer is mij niet zo goed bevallen met tot gevolg dat ik nu overal spierpijn heb, een lekkere droge blafhoest, watten in mijn hoofd en een zeurderig gevoel dat tegen hoofdpijn aanhangt.
Allemaal niet vreselijk spectaculair, de longfunctie blijft tot nu toe redelijk op peil en koorts heb ik ook niet (37.4 - 37.7 kun je hooguit lichte verhoging noemen) dus zolang het daarbij blijft zie ik nog geen reden Groningen te bellen.
Maar mijn animo om lang achter het beeldscherm te gaan zitten is op het ogenblik wel een beetje zoek. Dus sorry: ik kom even niet lezen wat er allemaal uit jullie pen vloeit en of ik later kans zie dat allemaal alsnog te gaan lezen blijft even afwachten.
Ondertussen ga ik nog maar een pot thee zetten en een rustig, warm plekje onder mijn dekbed opzoeken.
Opdatering (21.10 20:30)Ik begin langzaam wat bij te komen uit een zomby-like state. Nog steeds overal spierpijn, soms zodanig dat ik het idee heb dat zelfs mijn botten zeer doen en lichte verhoging gecombineerd met een wattig gevoel in het hoofd. Het is echter nooit echt koorts geworden (hoogste temp was 38.2) en op de luchtvoorziening lijkt het ook weinig invloed te hebben (hoewel dat op het ogenblik moeilijk te meten is doordat hard uitblazen op het daartoe bestemde apparaatje steeds een hoestbui uitlokt). Langzaam gaat het echter wat beter: ik zie de wereld niet meer volledig voor een doedelzak aan (hoe de wereld tegen mij aan kijkt is een ander verhaal en om te voorkomen dat dit verhaal al te zeer de ronde gaat doen blijf ik maar binnenshuis) en ik heb een uurtje geleden voor het eerst in drie dagen een maaltijd genoten die uit meer bestond dan thee en beschuit of crackers.
Nog even geduld en dan doe ik het vast weer helemaal als vanouds.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten