Vandaag ben ik voor de verandering eens vroeg op. Dat ben ik andere dagen ook wel: ik moet tenslotte voor acht uur ontbeten hebben en de eerste portie medicijnen naar binnen gewerkt. Maar gewoonlijk doe ik dat half slapend en duik daarna nog even terug in bed (ik heb toch meestal niets te doen dat beslist vandaag af moet).
Om twintig over zeven stond er echter iemand op de bel te drukken: de schilder. Er moeten nog steeds wat stukken hout vervangen worden: dat was er door mijn verjaardag en het voorspelde weer de dagen daarna even bij gebleven hoewel de regen die verwacht werd uiteindelijk wel meeviel.
Niks geen nog even terugduiken vandaag dus. Daar kan ik voor een keer best tegen. Maar ik kon het op het hartelijke goedemorgen van de schilder niet laten om even te roepen "Is het al morgen dan?".
En ongetwijfeld wordt dit nog een keer herhaald: het spul dat gebruikt wordt om de overgangen tussen het oude en het nieuwe hout goed dicht te krijgen en wat kleine plekjes die uitgefreesd en opgevuld worden moet twee dagen uitharden en daarna staat de schilder weer voor de deur om het af te lakken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten