Langzaam herstelt mijn normale ritme zich weer. Door de aangiftes ben ik zolangzamerhand wel heen, al druppelt dat altijd nog wat na en verwacht ik dat er nog een hoop mensen gaan schrikken als ze de afrekening van de zorgtoeslag en de huurtoeslag krijgen: voor ouderen en zieken die voorheen ouderdoms- of arbeidsongeschiktheids- of chronisch ziekenaftrek genoten valt het inkomen immers een stuk(je) hoger uit en dat betekend al snel dat je voor die twee toeslagen flink terug mag betalen (globaal per 100 euro meer inkomen 35 euro huurtoeslag en 5 euro zorgtoeslag). Tegen de tijd dat die beschikkingen komen verwacht ik dus nog wel een keer wat mensen die nu niet bij mij geweest zijn maar toch even hulp willen om te voorkomen dat ze volgend jaar weer fors terug moeten betalen.
Langzaam herstelt ook de economie zich weer volgens de OESO. Helaas geldt dat niet voor mijn persoonlijke economie, daar ging vorige week een aardbeving met een kracht van 10+ op de schaal van Richter doorheen. Gelukkig zijn het alleen nog ideeën van ambtenaren, maar het valt me wel op dat het gros van de verzinsels vooral ouderen, zieken, gehandicapten en andere zwakkeren in de samenleving raakt. Zou dat komen doordat die de minste mogelijkheden tot verzet hebben? Dan zijn ze kennelijk een bekend Nederlands gezegde uit het oog verloren: van een kale kip kun je geen veren plukken. En de afgelopen jaren zijn die groepen al aardig kaal geplukt.
Ook de tuin herstelt zich van de lange witte winter. Ik zal binnenkort aan de gang moeten om diverse struiken definitief te snoeien. Hoewel? Misschien moet ik dat dit jaar maar overslaan.
Dan heb ik, als een aantal van die ideetjes van die ambtenaren doorgaat, in ieder geval nog wat houtjes om op te bijten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten