maandag, februari 21, 2005

Extra risico's bij transplantatie.

Een transplantatie is een zware operatie. Afhankelijk van de ondergane transplantatie is er altijd een risico op overlijden van de patiënt. Bijvoorbeeld doordat het transplantaat niet aanslaat. Of door acute afstoting die te heftig is om het orgaan nog te kunnen redden. Ook later is er altijd nog het risico op een afstotingsreactie, acuut of chronisch, die het succes van de transplantatie volledig te niet kan doen.

De beschikbaar gekomen organen worden altijd zo goed mogelijk gecontroleerd, maar omdat tussen het moment van overlijden van de donor en de transplantatie een beperkte hoeveelheid tijd beschikbaar is, is het onmogelijk om alles te controleren.

Door de immuunsuppressie na de transplantatie kan dat tot gevolg hebben dat een meegetransplanteerd virus de kop op gaat steken. Bij mij was dat bijvoorbeeld het geval met CMV, een virus dat een groot deel van de bevolking bij zich draagt, maar dat meestal alleen actief wordt als het afweersysteem het ernstig af laat weten. Gelukkig is dit, hoewel hardnekkig, over het algemeen redelijk goed behandelbaar.

Maar zoals uit het artikel onder deze LINK blijkt kan het af en toe ook heel erg verkeerd lopen.

Misschien is deze gebeurtenis aanleiding om transplantaten toch voorzover de tijd het toelaat op meer zaken te gaan controleren. Aan de andere kant: dat kan het al bestaande tekort aan donororganen nog verder vergroten.

13 opmerkingen:

rebel zei

Frans, ik heb eigenlijk enorm respect voor mensen met een donororgaan..al die pillen, etc.
Het onzekere aspect..
Het gevoel iets van een ander te dragen in je lijf, kan mooi zijn, maar net zo af en toe een vreselijk gevoel..denk ik. Hoe voel jij dat?

Frans54 zei

@Beau: vooraf is het zeer zeker een overweging van me geweest dat er voor mij dan iemand anders zou moeten overlijden. En ook nu komt de gedachte daaraan af en toe weer boven. Aan de andere kant zou die persoon toch overleden zijn en kon deze nu nog iets goeds voor anderen betekenen.

@ Opa: Er staat niet bij wat de overlijdensoorzaak van de donor was, als dat bv een ongeval is geweest kan ik me er iets bij voorstellen dat niet verder gecontroleerd is.
Als de doodsoorzaak een nog niet gediagnostiseerde ziekte was (wat dus nu hondsdolheid blijkt te zijn) vind ik het op zijn zachtst gezegd "een beetje slordig".

Paola zei

ja precies zoals je zegt..... ik hoop dat ze na mijn dood nog mensen gelukkig kunnen maken met mijn organen..... hoe zou dat toch anders/beter geregeld kunnen worden?.... zoveel mensen die er niet bij stilstaan..... ik denk daar wel eens over na.....

rebel zei

Frans, ik bedoel dat je die persoon erg dankbaar bent ook, bezijdens het bizarre gevoel..iemands dood, iemands leven. Dat je graag de familie zou willen leren kennen, ergens kunnen bedanken, waar dan ook..
Dat zat ik te denken.

Ja mij mogen ze ook leeghalen, alleen een paar stukjes huid laten zitten, voor het oog van de nabestaanden.
Als Paool en ik onszelf doneren, zit er vast iets bij wat nog handig is:)

Anoniem zei

Doneren vind ik een goed idee. Je redt er toch verschillende mensenlevens mee. Overigens is deze toestand natuurlijk afschuwelijk. Voor de betrokkenen zelf die alle hoop hadden dat ze hun aandoening nu zouden overleven en voor de familieleden.
Dat de controle (maar hoe controleer je dit?) toch niet zo goed is, als men wel zou willen, is helaas weer duidelijk geworden.

Anoniem zei

Hoi Franske, donorschap is het mooiste wat er is! anders krijgen we alleen maar een pierenoverschot en nog meer luchtvervuiling. De zieke mens heeft recht op een stukje recycling van zijn medemens! Ik ben blij da'k nog leef maar van mij mogen ze alles hebben(in de uitverkoop) wie wil er nog een rimpelvel, ogen plus 6 en hart vol liefdesverdriet?
zonder gekheid Frans je maakt een punt en vandaag moest ik aan je denken toen mijn dochter vroeg voor haar werkstuk over longemfyseem waar ze iets kon vinden over de sociale aspecten...Ik wou da'k kon zeggen lees Frans maar nee want ik ben immers nog een beetje een familiegeheim sssttt!
Laterzzz Paulie

Frans54 zei

@Beau: die dankbaarheid is er wel degelijk, het is alleen in Nederland zo geregeld dat je daar nergens mee heen kunt. Je komt de identiteit van de donor met geen mogelijkheid te weten.
Er is wel een mogelijkheid om een bedankbriefje te schrijven en dat via Eurotransplant aan de nabestaanden te zenden "mits deze daar prijs op stellen" maar je krijgt niet te horen of dat ook zo is, de brief wordt zonodig vertaald en geanonimiseerd (datums, namen, plaatnamen etc gaan eruit). Op die manier spreekt het mij niet aan om die brief te schrijven, ik zou iemand de hand willen schudden, in de ogen willen kunnen zien.

rebel zei

Frans, ik twijfelde niet aan de dankbaarheid, maar dat je die graag zou willen uiten. Nederland is dus niet zo ver dat een donor bekend mag worden, naar keuze eventueel?
In Nederland mag je geloof ik ook niet als donor kenbaar maken voordat je gaat sterven, wat je wilt laten weten aan de orgaanontvanger?
Heeft die eurotransplant een monopolie eigenlijk en bepaald die de wetten, of is dat politiek nog niet door de deur?

Frans54 zei

@Paulie: een uitgebreider verhaal over mijn longtransplantatie staat op CiNNeRonder de titel "Nee hier wordt je beter van" vooral aflevering 1 geeft wel wat info over de jaren voor de transplantatie.

Frans54 zei

Eurotransplant is de coördinator voor de verdeling voor beschikbaar gekomen donororganen in een aantal Europese landen. Of die regels over anonimiteit door Eurotransplant zelf of door de politiek opgelegd worden daar ben ik eigenlijk nooit achter gekomen.

Ik wil die dankbaarheid inderdaad wel uiten, maar zoals ik aangaf: op deze manier kan ik mijn gevoel er nog niet mee uiten (zo ervaar ik het althans). Ik heb wel eens wat gedachten daarover op papier gezet, maar anoniem en schriftelijk bedanken voor zoiets persoonlijks?

Hopelijk lezen ook mensen die ooit iemand hebben verloren die donor was dit ook en komt op deze manier toch nog iets van die dankbaarheid over. Misschien dat ik er ooit een logje aan wijdt met mijn gedachten hierover en wat ik had willen zeggen tegen die familie.

Anoniem zei

dankzij een donor heb ik acht jaar langer van mijn dochter kunnen genieten en heb ik al die jaren die mensen wiens kind was gestorven willen kussen en nu na het overlijden van mijn kind ben ik ze nog steeds erg dankbaar voor die mooie acht jaren

Anoniem zei

@hansplugin: Jeetje dat is nogal een verhaal.. ik zit gelijk met kippenvel hier...

Anoniem zei

@mm dat hoeft niet hoor
de levensverwachting was al niet zo vreselijk hoog dus ik heb echt de laatste twee of drie jaar enorm geboft