Vandaag was dus de begrafenis van mijn vader. Ik ben er heen geweest. Maar ik geloof niet dat iemand mij of mijn broer gemist zou hebben. Het was duidelijk helemaal het feestje van zijn stiefkinderen van zijn tweede vrouw.
De begrafenis was op verzoek van mijn vader geregeld door één van de stiefkinderen. Mijn in Den Haag wonende broer was door mijn vader gevraagd of die daar bezwaar tegen had. Omdat ik helemaal in Friesland woonde had hij het niet nodig gevonden mij diezelfde vraag te stellen.
Er was duidelijk op geen enkele manier rekening gehouden met zijn eigen kinderen. De eerste twee rijen in de aula waren gereserveerd voor "de familie". Daar hoorden wij dus blijkbaar niet bij, want ze zaten vol met de stiefkinderen en hun kinderen ed. en een halfzus van mij, die haar (en dus ook mijn) vader 1 1/2 jaar geleden had opgespoord, en haar dochter.(ik hoorde al vrij snel daarna van haar bestaan, mijn broer bleek het pas een paar weken geleden gehoord te hebben, ik weet nog steeds niet of het feit dat ze nooit met mij en mijn broers in contact is gekomen aan haar of aan mijn vader lag).
Bij de inleiding werd aangegeven dat na het gebed aan het graf iedereen verzocht werd terug te gaan naar de aula zodat de directe?? familie nog een moment alleen had bij het graf. Ook hier hoorden wij blijkbaar niet bij.
Na de preek werd door alle stiefkinderen en door mijn halfzus en haar dochter een toespraak of toespraakje gehouden. Ons was niet gevraagd of wij misschien ook iets wilden zeggen.
Toch werd te kennen gegeven dat mijn vader alles tot op de komma op papier had gezet en dat alles precies volgens zijn wensen was geregeld. Zoals ook mijn jongste broer volgens zijn wensen niet op de overlijdenskaart werd vermeld.
Aangezien we er kennelijk toch al niet bijhoorden, de stiefkinderen moeten ons zeer zeker herkend hebben maar niemand heeft een woord tegen ons gezegd, zijn we maar niet terug gegaan naar de aula maar hebben thuis bij mijn broer een kop koffie gedronken.
Een teleurstellende ervaring? Nee, meer een bevestiging van de redenen waarom het tussen mij (en mijn broers) en mijn vader niet boterde.
Toch ben ik blij dat ik geweest ben. Als afsluiting. En omdat ik, als ik niet was gegaan en er ooit anders tegenaan mocht kijken, dat nooit meer terug zou kunnen draaien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten