Verhalen van een motortoerist -13-

Een rondje Engeland, Ierland en Wales --- Part 4.

Marten Toonder-bomen, ruïnes en Keltische kruizen.

Omdat, volgens de kaarten en de van de VVV ontvangen informatie, campings in Ierland nogal dun gezaaid zijn hebben we eerst maar eens uitgezocht waar we een camping konden vinden. We besloten die in Rathangan, ongeveer 10 kilometer ten noorden van Kildare, te nemen.

Om daar te komen maakte we een toeristische omzwerving door de graafschappen Wexford, Carlow en door de Wicklow Mountains. Wat daarbij al snel opviel waren de bomen die we regelmatig langs de weg zagen staan. Als je ooit wilt weten waar Marten Toonder de bomen in de Bommelstrips vandaan haalt moet je echt een keer in Ierland gaan kijken. De rest van het verblijf in Ierland werden dit soort dicht met klimop begroeide bomen door ons dan ook steevast Marten Toonder-bomen genoemd.

Marten Toonder-boom

Wat ook opviel was het zeer geringe aantal auto’s dat we op de zeer bochtige, en vaak in niet al te beste staat verkerende, wegen tegenkwamen. Gelukkig maar, want ze waren ook behoorlijk smal zodat een tractor al gelijk voor een file zorgde: van wel twee auto’s en twee motoren.

Vervolg:

Ook wijzelf bleken een zeldzaam verschijnsel te zijn, met name door de aanhanger achter mijn motor. Regelmatig draaiden mensen mee als we langsreden om ons met open mond na te staren. Zoals die lifter die, met zijn duim nog omhoog, helemaal ronddraaide en volgens M. een goede kant maakte op een lift in de verkeerde richting.

Steeds weer kwamen we middeleeuwse bouwwerken en ruïnes tegen. Alleenstaande torens met een ingang op meters boven de grond, burchten met of zonder toren, versterkte boerderijen. Dat veel ervan er zwaar beschadigt bij staat is een gevolg van de lange strijd met Engeland. Soms zag je muren staan waarin de inslagen van kanonskogels nog duidelijk te herkennen waren. Ook Keltische kruisen kwamen we geregeld tegen.

Burcht met toren

Na een rondje door de Wicklow Mountains, met schitterende natuur om ons heen, werd via binnenweggetjes richting Rathangan gereden. Ook deze binnenweggetjes waren niet altijd in goede staat, wat aan het eind van de dag M. de vraag deed stellen waarom er eigenlijk twee wielen onder die aanhanger zaten. Hij kon van achteraf namelijk prima zien dat de meeste tijd maar één, en af en toe zelfs geenéén, van de wielen de grond raakte. De aanhanger gaf echter ondanks al dat stuiteren geen enkel probleem, bleef prima volgen en van het stuiteren mocht M. dan af en toe schrikken, ikzelf had er zelfs niets van vernomen.

Aangekomen op de camping bleef de beheerder even een praatje maken met zijn twee klanten en zag de gitaarkoffer uit de aanhanger komen. Dit leidde ertoe dat we vriendelijk doch dringend werden verzocht om later toch vooral naar zijn stamkroeg te komen en de gitaar mee te nemen.

Dat werd een heel gezellige boel. Ik kende wat nummers van de Dubliners en met nog wat folk- en Johnny Cash songs werd het een avondvullend programma. We hebben er gegeten, veel Guinness gedronken, tussendoor zitten praten met de halve bevolking van het dorp, het was een heel leuke avond. Ik kan me alleen niet herinneren dat we iets betaald hebben. En dat komt niet door de Guinness: veel Ieren zijn dol op muziek en dat was ook hier het geval zodat we alles aangeboden kregen.

Volgende keer de gitaar dus maar weer mee.

Naar aflevering -14-