Plannenmakers.

In de gemeente waar ik woon is men dol op het maken van plannen. Helaas besluiten ze geregeld om vervolgens hun hersenspinsels ook uit te voeren.

Het gevolg is een veelheid aan rotondes, ook in de rondweg die tevens de toerit naar het industrieterrein is. Bij één rotonde ligt het fietspad verhoogd naast de rijbaan met tot gevolg dat automobilisten geregeld bij het verlaten van de rotonde de fietsers (die, zoals ook met haaietanden aangegeven, voorrang hebben) over het hoofd zien of bij het naderen van de rotonde midden op de fietsers oversteek stoppen omdat dit verhoogde plateau voor het trottoir wordt aangezien. Ook voetgangers blijken dit WEGgedeelte vaak voor het trottoir aan te zien, wat nog eens versterkt wordt doordat de gemeente in haar wijsheid heeft besloten er een paar bankjes neer te zetten (hopelijk valt de verlichting ernaast nooit uit want dan konden er wel eens wat fietsers onaangenaam verrast worden door deze bouwwerkjes op hun weg).

Op een andere kruising is de helft van de kruising als plateau uitgevoerd, maar de andere helft, omdat hier ook de bus rijdt, als asfaltweg. Om aan te geven dat het een gelijkwaardige kruising is, is dit op het kruisingsvlak uitgevoerd in rood asfalt. Bijna niemand snapt dat het plateau geen uitrit is en dat het verkeer van rechts gewoon voorrang heeft zodat het uiterst onverstandig (om niet te zeggen levensgevaarlijk) is om er op te rekenen dat je ook inderdaad voorrang zult krijgen.

Dan hebben ze ook nog het grootste gedeelte van de bebouwde kom tot dertig kilometerzone gemaakt. Op zich prima. Maar daar zitten dus een aantal doorgaande wegen tussen met aparte fietsstroken, stopverboden, wegen van meerder rijstroken breed, kruisingen met voorsorteervakken en verkeerslichten etc. Geen hond die dus snapt dat hij zich op zo'n weg in een dertig kilometerzone bevindt en dus rijdt men er vrolijk 50-60 km/u. Bovendien wordt bij het begin van de woonstraten niet aangegeven dat er 30 kilometer geldt (men bevindt zich immers al in een 30 km-zone) zodat er ook in de wijk vaak gewoon met 50 doorgereden blijft worden.

Het nieuwste plan in uitvoering is nu een brug over de belangrijkste toegangsweg. Geen tunnel natuurlijk, want die is wel vele malen goedkoper maar aan zo'n toegangsweg moet iets imposants komen.
Nu ben ik regelmatig bij kennissen daar vlak bij en ga vervolgens naar een adres aan de overkant van de toegangsweg: een afstand van iets meer dan 300 meter. Nu is men begonnen met de werkzaamheden en mag ik omrijden door een tunneltje een eind verderop. Resultaat: de rit van 300 meter is er nu één van bijna vier kilometer geworden. En als de brug klaar is verbeterd dat de situatie maar gedeeltelijk. Om de opritten niet te stijl te maken is besloten tot een brug van 780 meter. Tegen de tijd dat ik over die brug ben ben ik dus meer dan een halve kilometer voorbij het punt waar ik moet zijn.

Maar dat is nog niet alles: ter verfraaiing zit er in de brug een fraaie slinger (die hem al de bijnaam "de spaghettisliert" heeft opgeleverd) wat in het donker ooit nog wel eens voor verrassingen zal gaan zorgen. En dat zullen wel geen aangename verrassingen zijn. De brug krijgt een breedte van 2.75 meter waarover fietsers, voetgangers, scooters, bromfietsen en scootmobielen gezamelijk hun weg naar de overkant moeten vinden in tweerichtingsverkeer. Als dat, zoals te verwachten valt, op een gegeven moment misgaat kan het bovendien nog wel even duren voordat de ambulancebroeders de brancard deze constructie overgesleept hebben.

Verder wordt het een stalen brugdek. In de zomer mag je er dus wel zorgen brandvertragend schoeisel te dragen terwijl je in de winter beslist niet even stil moet blijven staan omdat je dan een goede kans loopt vast te vriezen. Door de hoogte van 5 meter wordt het bovendien voor bijzondere transporten een stuk lastiger mijn woonplaats te bereiken of te verlaten.

Ligt het nou aan mij of zien meer mensen van die gemeentelijke besluiten die in hun ogen (en die van veel stadsgenoten) al op voorhand niet bijzonder doordacht lijken?