Je vindt dat je ernstig om geld verlegen zit. Tja, wat doe je dan. Nou dan ga je schatgraven. En na het graven van een tunnel van 80 meter boor je een goudmijn aan. Die een 58 miljoen op blijkt te leveren.
Dat die goudmijn zich bevind in de kluizen van een Braziliaanse bank: ach een kniesoor die daar op let nietwaar?
Ik kan weinig waardering opbrengen voor een gebrek aan respect voor "mijn en dijn". Toch kan ik enig gevoel van bewondering voor deze bankrovers, die, zonder gebruik van geweld, kans hebben gezien één van de grootste (zoniet de grootste) berovingen allertijden uit te voeren, niet helemaal onderdrukken.
Is dat vreemd, immoreel,of heeft iedereen wel eens zo'n gevoel bij iets dat eigenlijk niet hoort maar dat wel bijzonder spectaculair is?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten