De rozenstruiken (Rosa the Fairy, een laagblijvende, sommigen noemen het kruipende soort) moesten nodig eens grondig gesnoeid worden want van dat laagblijvend was weinig meer te zien. En nu ze wat uit beginnen te lopen kan ik ze keurig terugsnoeien op een sterk oog dat de goede kant op staat.
Inmiddels wordt ik al een paar uur gezelschap gehouden door een van de katten van de buren (een blonde Birmaan, ik heb vorig jaar wel eens foto's van haar geplaatst toen ze ook op bezoek was geweest) die weer eens ontsnapt is en mijn tuin ook wel aardig vindt. Ze weet precies wat een koelkast is en staat dus geregeld voor de deur daarvan te mauwen, maar helaas voor haar: ik heb geen blikjes kattevoer in de koelkast.
En om het helemaal af te ronden kwam de volgende van de voorjaars vlinders net ook nog even langsvliegen: de gehakkelde aurelia. Het bleef bij langsvliegen dus jullie moeten het doen met een foto van vorig jaar:
Het wachten is nu nog op de citroenvlinder en de eerste witjes (waaronder het oranjetipje dat maar één generatie kent per jaar en dus later in het jaar niet meer te zien is)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten