Zoet-zuur.

JPB beweerd ernst te maken van de belofte dat na het zuur het zoet komt. Er wordt de laatste tijd dan ook lustig met positieve berichten gestrooid. De vennootschapsbelasting moet verder omlaag (of de burger daar veel zoet aan zal kunnen ontlenen is maar de vraag, waarschijnlijk zijn het vooral de aandeelhouders die hier voordeel van hebben). De regels worden wat uitgedund, zoals de APK die nog maar eens in de twee jaar zou moeten plaatsvinden (of je daar als automobilist veel voordeel van zult hebben moet nog blijken, best kans dat die tweejaarlijkse APK een stuk duurder gaat worden).

En op een CDA-bijeenkomst in Leeuwarden beloofde JPB dat er compensatie gaat komen voor de mensen die er door het nieuwe zorgstelsel op achteruitgingen, volgens het CPB ongeveer 1 op de 5 huishoudens. (ik ga nog niet juichen, eerst zien en dan geloven - en dan moeten we nog afwachten of ze kans zien de goede groep mensen te compenseren)

Waar het CDA tot nu toe echter angstvallig stil over blijft is een onderwerp waarover ze zich in december nog bijzonder druk maakten: een compensatie voor de gestegen energie prijzen. Uiteindelijk namen ze genoegen met een doekje voor het bloeden en de belofte dat als de olieprijs te hoog bleef er opnieuw naar een en ander gekeken zou worden. Gisteren liep de olieprijs op naar het hoogste peil ooit en analisten verwachten dat deze nog verder zal stijgen, en in ieder geval niet meer onder de zestig Euro zal komen (om dus van die vijfenvijftig euro waarvan het kabinet uiteindelijk uitging - na eerst zijn berekeningen gebaseerd te hebben op niet meer dan vijftig euro - maar helemaal niet te spreken). Dat de olieprijs inmiddels boven de zeventig euro ligt is echter kennelijk geen reden om de discussie te heropenen.

Ik krijg sterk de indruk dat het CDA zich niet laat sturen door wat noodzakelijk is, al helemaal niet door wat mogelijk is, maar vooral door wat op dit moment het meest in de publiciteit is.

En dat smaakt niet zoet, ik krijg er juist een hele wrange smaak van in de mond.