Gisteravond had ik een afspraak met iemand om hem te helpen met wat administratie en belastingperikelen (omdat de perikelen me ook leerzaam leken voor anderen is dat verhaal uitgebreid gepost bij de BHC's).
Omdat het redelijk weer was ben ik daar dus heengewandeld. Om tot de ontdekking te komen dat er niemand thuis was. Daar wordt ik niet vrolijk van, dat je ineens weg moet kan een ker gebeuren, maar telefoons zijn niet voor niets uitgevonden nietwaar.
Later hoorde ik dat hij wegens familieomstandigheden al sinds zaterdag weg was. O.K. ik blijf het wat slordig vinden maar ik kan me ook wel voorstellen dat je dan even wat anders aan je hoofd hebt. Er werd dus een nieuwe afspraak gemaakt voor vanavond.
Dus weer de wandeling van twee kilometer gemaakt, en wat schetst mijn verbazing: niemand thuis. Dus weer direct terug, zonder eerst even de benen en voeten wat rust te kunnen gunnen, zonder een kopje koffie en met een zomerjackje aan dat niet echt bestand bleek tegen de frisse lentebui die besloot tijdens die wandeling naar beneden te komen.
Toen ik thuis was aangekomen en net mijn jas uit had werd er gebeld: omdat het regende had hij besloten me maar even op te halen. Heel aardig natuurlijk, maar als hij nu ook had onthouden dat de afspraak om half acht was en niet om acht uur zoals hij dacht was hij vast niet eerst even benzine gaan tanken en sigaretten halen.
Verder is alles uiteindelijk in orde gekomen. De koffie smaakte prima en ik ben ook weer netjes thuisgebracht. Eigenlijk is het een heel geschikte man, maar af en toe.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten