Vandaag in de Volkskrant een artikel over plannen in Den Bosch. Daar wil maatschapelijk werk een opvanghuis voor plegers van huiselijk geweld. Het is de bedoeling dat de mannen hier een behandeling krijgen terwijl vrouw en eventuele kinderen gewoon thuis blijven wonen. Onderzoek heeft aangetoond dat intensieve behandeling van de daders in meer dan de helft van de gevallen leidt tot het stoppen van huiselijk geweld op korte termijn.
Ik heb hier wat dubbele gevoelens bij. In de eerste plaats wordt er kennelijk weer eens van uitgegaan dat alleen mannen huiselijk geweld plegen. Ze vormen misschien een meerderheid, maar hebben in de praktijk beslist geen monopolie op dergelijke handelingen.
Vervolgens zit ik wat met dat thuis blijven wonen van vrouw en kinderen: aan de ene kant heb ik het altijd onrechtvaardig gevonden dat het slachtoffer moest vertrekken, onderduiken en soms uiteindelijk alles opgeven. Aan de andere kant gebeurd dat onderduiken in "Blijf van mijn lijf"-huizen niet voor niet: zelfs als in dit programma de resultaten uit dat onderzoek worden waargemaakt blijft er nog steeds bijna de helft over die wel in herhaling vervalt: hoe veilig zullen die vrouwen en kinderen zich voelen op een aan de dader bekend adres (waar hij mogelijk nog sleutels van heeft ook)?
Ik hoop voor de slachtoffers van huiselijk geweld dat dit systeem perfect gaat werken, maar ik kan enige twijfel toch niet onderdrukken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten