Weekje Rijswijk, dag 3.

Deze dag was gereserveerd voor een bezoek aan Vlinders aan de Vliet een nieuwe vlindertuin in Leidschendam die pas een week open was. De op/inrichter Jan Kienjet was al sinds zijn jeugd geïnteresseerd in vlinders en had bij zijn huis in Mariahoeve (Den Haag) al een vlinderkas van 50 vierkante meter. Nu kon hij met medewerking van diverse instanties en bedrijven een jarenlange wens vervullen: het openen van een grote, voor het publiek toegankelijke, vlindertuin van 800 vierkante meter. En dat is nog maar een begin: ooit hoopt hij te kunnen verhuizen naar een nog veel grotere hal aan de overkant van de weg.
Maar ook hier is al genoeg moois te bewonderen:

Voorlopig moeten we het doen met de ruimte die hij nu beschikbaar heeft en waarin hij een tuin ingericht heeft die zeker niet onderdoet voor de al sinds 1980 bestaande vlindertuin van het Noorderdierenpark. Voor wie het na het lezen van dit verhaal en het zien van de foto's eens zelf wil bewonderen: de tuin is geopende op dinsdag tot en met zondag van 10 tot 17 uur in de periode 2 mei tot en met 1 november. Op donkere dagen kan de tuin gesloten zijn, dit omdat de vlinders dan weinig actief zijn en het niet de bedoeling is dat de bezoekers zich bekocht voelen. Neem bij donker weer dus van te voren even contact op (zie voor telefoonnummer e.d. de website) om te voorkomen dat je niet meer te zien krijgt dan wat plaatjes van bijvoorbeeld deze vlinders op de ramen:

Helaas vloog op dit moment niet de grootste vlinder rond: de atlasvlinder waarvan Jan Kienjet hoopt ooit een exemplaar uit zijn poppen te zien komen dat het record van 31 centimeter verbeterd. Er waren wel een aantal opgezette exemplaren aanwezig om een indruk te geven van het enorme formaat van deze vlinders.

Verder was in de tuin een zeer gevarieerde collectie vlinders aanwezig waaronder oude bekenden uit andere vlindertuinen maar ook veel soorten die ik nog nergens anders had gezien. Deze tuin richt zich vrijwel uitsluitend op Zuid-Amerikaanse vlindersoorten.

Daarbij mogen de bekende Morpho's uiteraard niet ontbreken met hun blauwe schittering, die trouwens niet alle 80 bekende soorten van deze familie hebben. Ze zijn overigens moeilijk te fotograferen: meestal zitten ze met de vleugels dichtgeklapt. Maar ik had het geluk een exemplaar aan te treffen dat zich zat te warmen in de zon. Verderop trof ik een vlinder die wel wat weg had van een Morpho, maar die ik bij nadere beschouwing in moest delen als een Papilio, de familie waartoe bijvoorbeeld ook de Koninginnepage behoort (zie de staartjes aan de achtervleugels die veel soorten van deze familie kenmerken)

Bij sommige vlindersoorten is er geen verschil tussen mannetjes en vrouwtjes, bij anderen is het verschil maar klein, zoals bij deze twee waarvan het vrouwtje zich onderscheidt door wat wit in de blauwe vlek op de achtervleugels:

Van andere soorten zijn de geslachten zo verschillend dat je denkt met twee verschillende soorten te maken te hebben. Wat bijvoorbeeld te denken van dit stel:

Ik kan onmogelijk alle circa 100 foto's die ik maakte hier neer zetten, maar tot besluit nog een paar plaatjes van een stelletje dat de bevolking van de kas op eigen houtje in stand probeert te houden (wat niet zo best is voor de beplanting, om die reden worden de meeste vlinders dan ook als, gekweekte, pop uit Zuid-Amerika geïmporteerd), van een exemplaar dat wat van het vocht op de grond dronk en daarbij een bijzonder fraaie schaduw wierp, en een detail foto van de roltong van één van de vlinders:

Zoals gebruikelijk zijn alle foto's weer aanklikbaar voor een grotere weergave. Hopelijk heb ik hiermee weer een stimulans gegeven om eens wat meer naar vlinders te kijken: in een tropische vlindertuin of gewoon in je eigen achtertuin of het park om de hoek.