zaterdag, november 25, 2006

Iets.

Hij zat op de bank en zapte heen en weer tussen het journaal en de zender waar de voetbalwedstrijd bijna begon. Vanuit de keuken klonk het geluid van bestek dat luidruchtig in een la werd gegooid. Wat zeiden ze nu, wie was er dood?

Er kwam een vraag uit de keuken: Wil je een koekje bij de koffie of zullen we nu een tompouce nemen? Hij bromde wat, geërgerd, nu had hij nog het weer gemist, werd het nou acht of achttien graden?

Zijn vrouw kwam binnen "ik vroeg wat je bij de koffie wilde". "Ja doe maar" bromde hij terug. Overmorgen dertien graden, daar werd hij ook niets wijzer van over het weer voor morgen. Oh, het eerste fluitsignaal. Hij zakte wat onderuit en zette het geluid wat harder. Er werd een kopje koffie naast hem neergezet. "Ik heb er maar een koekje bijgedaan, dan hebben we morgen nog iets om naar uit te zien". Hij boog zich opzij, was dat nu buitenspel of niet, waarom ging ze er nu net op dit moment voor staan?

"Is er iets" klonk het van opzij "je doet zo kortaf". Hij haalde zijn schouders op en wees naar de televisie. "Er gebeurt toch niets, ze staan om die man op de grond heen". Leuk, nu kon hij gaan wachten tot hij het rugnummer kon zien om er achter te komen wie ze daar onder de zoden hadden geschoffeld. Zonder zijn ogen van het scherm te halen maakte hij een wegwerpgebaar naar rechts. Gelukkig werd het stil. Hij genoot van de eerste helft.

Terwijl de spelers naar de kleedkamers vertrokken riep hij naar de keuken of er nog koffie was, en nu lustte hij toch wel een tompouce erbij. Hij hoorde de voordeur dichtklappen. Vreemd, ze had helemaal niet gezegd dat ze vanavond nog ergens heen moest.

Zou er iets zijn?


(Het bovenstaande verhaal is geheel aan de fantasie van de schrijver ontsproten. Iedere overeenkomst met echte personen of gebeurtenissen berust geheel op toeval. © Frans54)

Geen opmerkingen: