Wie dat nu nog roept heeft vast de hele soap niet gevolgd: wat onuitvoerbaar was is nu in één nacht uitvoerbaar geworden. De met grote stelligheid voorspelde toevloed van asielzoekers blijft ineens achterwege. En waar een groep eerder niet goed af te bakenen was is exact diezelfde groep nu zo goed afgebakend dat de eerste twee wonderen daarmee volledig verklaard moeten zijn.
Een minister die een week eerder nog wel kamervoorzitter kon worden (en dan dus zijn ministerspost op had moeten geven) kan nu niet gemist worden omdat hij over zaken gaat waar een ervaren en goed ingewerkt bewindspersoon zich mee bezig moet houden.
Een minister die een motie van afkeuring om haar oren kreeg blijft zitten
Een groep ministers die nadrukkelijk aangeeft het niet met het beleid eens te zijn en daar geen verantwoording voor te kunnen nemen blijft eveneens zitten en is daardoor toch verantwoordelijk voor dat beleid, maar hun partijleider blijft roepen dat ze het er toch niet mee eens zijn.
Het is, ook staatsrechtelijk gezien, een zootje dat de meest verknipte tekstschrijver voor soapseries nog niet had durven verzinnen omdat het te ongeloofwaardig zou zijn.
Geert staat nog met een papiertje te wapperen waarop hij een motie heeft gekrabbelt die recht tegenover de eerder aangenomen moties staat. Totaal kansloos uiteraard, wat hij zelf al op voorhand toegeeft, maar hij wil wel even zijn punt maken zodat hij zich daarover later op de borst kan kloppen.
De Kamer accepteerd het compromis uiteindelijk toch en gaat over tot de orde van de dag. Tot er onder leiding van Rita iets fout gaat bij jeugdzaken, dan krijgen we de hele voorstelling ongetwijfeld weer opnieuw te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten