Zwart-wit.

Teleurgesteld schudt hij zijn hoofd. Neemt een slok van de rode wijn die zijn emoties van zwart-wit in een gevoelloos grijs verandert.

Dan werpt hij een blik op de zwart-wit foto van zijn opponent aan de muur. Ooit zal hij hem verslaan. Nog maar een nieuwe sigaret. De vorige hangt nog op de rand van de asbak.

De strijd is weer gestreden. Hij heeft weer verloren. Eens zal dat echter anders zijn, eens zal hij als overwinnaar boven komen. De strijd is virtueel. Het enige dat verwond raakt is zijn trots. Geen reden om het strijdperk te verlaten. Gewoon opnieuw beginnen, opnieuw de strijd aangaan. Hopen dat deze keer het goede zal overwinnen.

Hij werpt nog een blik op het slagveld. De donkere vorst fier overeind, de vorst van het licht, zijn koning, als laatste geveld nadat heel het leger vernietigd was.

Zwart en wit, wit en zwart, een aaneenschakeling van vierenzestig velden, tweeëndertig stukken, twee mannen die elkaar alleen kennen van een zwart-wit foto. Hij zet de stukken opnieuw op. Toetst dan zijn eerste zet in. De strijd barst weer los.

© Frans54

Dit verhaal werd geschreven in het kader van de nieuwe opdracht bij het Schrijverscollectief. Iedere overeenkomst met bestaande personen en/of gebeurtenissen berust weer geheel op toeval.