Privacy.

Als ik een lening af zou willen sluiten (wat ik beslist niet van plan ben, maar dat terzijde) zou ik dat zeer zeker niet doen bij Frisia. Daar lijkt de bescherming van de privacy namelijk ernstig onder de maat. Zelfs de koffiejuffrouw weet exact waarvoor klanten daar zijn.

Ondertussen maken politici zich ook druk over de privacy. Die volgens de een ernstig in het geding komt als er teveel gegevens middels de kilometerheffing worden vastgelegd (dat zijn degenen waar ik het mee eens ben) terwijl anderen het een uitgelezen mogelijk vinden om ook zaken als snelheidsovertredingen automatisch te registreren. Bijhouden waar iemand op welke tijd hoe lang gereden heeft lijkt voor de kilometerheffing onontkoombaar maar ook registreren hoe lang waar geparkeerd is gaat al wat verder dan deze noodzaak terwijl er zelfs stemmen opgaan om dan gelijk maar nog veel meer te registreren. Een andere politicus ziet zelfs mogelijkheden mensen toestemming te laten geven om hun gegevens te verkopen in ruil voor een korting. Dan kunnen de mensen gerichte reclame ontvangen en dat zijn leuke dingen voor de mensen volgens deze komiek.

Nu zal ik hier persoonlijk niet zoveel van merken, ik rijd immers geen auto meer. Voor openbaar vervoer gebruikers dreigt echter een soortgelijke overmatige drang tot het volgen van iedere beweging door middel van de OV-chipkaart.

George Orwell schreef er al een aardig aantal jaren geleden een boek over. Het lijkt er op dat de waarheid inmiddels zijn verzinsel aardig in begint te halen. Het enige punt waarop hij nog fout lijkt te hebben gezeten is het moment waarop een en ander werkelijkheid zou zijn: we zijn onbespied iets verder gekomen dan 1984.

Dat vind ik maar een schrale troost.