.....heeft minister Donner zo zijn eigen ideeën. Hij wil niet dat er tot het 67e levensjaar wordt doorgewerkt. Dan denk je dus "dat komt goed uit", het kabinet houdt immers ook vast aan doorwerken tot 65 jaar. Maar dan lees je even verder en kom je tot de ontdekking dat het idee van de commissie Bakker om de pensioenleeftijd vanaf 2016 met een maand per jaar te verhogen zodat in 2040 de pensioenleeftijd op 67 jaar komt hem juist nog niet ver genoeg gaat.
Hij ziet liever voor mensen tussen 45 en 55 een maand per jaar er bij komen en voor mensen tussen de 35 en 45 jaar twee maanden per jaar. Die laatste groep zou dan in 2040 op een pensioenleeftijd van 70 jaar komen. (wat er gebeuren moet met mensen jonger dan 35 jaar vermeldt het verhaal vreemd genoeg niet).
Zijn motivatie hiervoor is dat we anders als de levensverwachting tegen die tijd met 10 jaar gestegen is gelijk weer opnieuw kunnen beginnen met het zoeken naar een oplossing.
Daarbij maakt hij echter een principiële denkfout. De belangrijkste factor bij het stijgen van de levensverwachting is niet het ouder worden maar de verminderde kindersterfte. De stijgende levensverwachting is vooral die bij geboorte. Als je kijkt naar de levensverwachting op 65 jarige leeftijd - en die is grotendeels bepalend voor de kosten van de vergrijzing - dan is die voor een man 15,4 jaar: slechts anderhalf jaar meer dan in 1960 en ongeveer 5,4 jaar meer dan in 1861. Voor vrouwen is de winst t.o.v. 1960 overigens hoger namelijk 3,6 jaar. Maar geen van die cijfers geeft echt aanleiding een verdere stijging met tien jaar te verwachten tot 2040. (zie dit artikel).
Minister Donner zit dus op een totaal verkeerd spoor en kon wel eens uitgerangeerd raken met dit soort wilde en van het kabinetsstandpunt afwijkende ideeën.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten