vrijdag, augustus 22, 2008

Koopje. (WoW week 34-2008)

Hij glimlachte terwijl hij instapte. Zijn hulpdienst voor ouderen die naar een tehuis gingen was een schot in de roos geweest. Zo dankbaar als die mensen waren als je ze voor een schappelijke prijs van de overtollige inboedel afhielp.

Neem nu deze oude dame. Nadat hij alles had ingeladen had ze hem koffie aangeboden. Ze had zelfs een gebakje voor hem gehaald. Morgen zou hij terugkomen om de rest op te halen en voor haar naar het tehuis over te brengen.

Terwijl hij van zijn koffie nipte had hij gewezen op het schilderij. Hij had opgemerkt dat het nogal donker was. Gevraagd of het niet te somber was voor in zo’n kleine kamer. Daarop had ze verteld dat ze dat eigenlijk ook vond, maar het was nog van haar grootouders geweest. Ze wist niet eens wie de schilder was: onderop stond wel iets, maar dat was niet te ontcijferen.

Hij was naar het schilderij gelopen en had er voor de vorm nog even naar gekeken. Eigenlijk overbodig: hij wist wat hij voor zich had. Hij had gezegd “het gaat me wel wat kosten om het schoon te maken, maar ik durf er wel tweehonderdvijftig euro voor te geven”. Toen ze aarzelde had hij aangeboden er nog een fleurig schilderij van een bloemstuk bij te doen. Uiteindelijk had ze ja gezegd.

Hij glimlachte weer. Zelfs als het een kopie was zou het gezien de kwaliteit het geld dubbel en dwars waard zijn.

Zijn glimlach werd breder. Áls het een kopie was..



(Dit verhaal werd geschreven in het kader van Write on Wednesday. Iedere overeenkomst met bestaande personen of voorvallen berust louter op toeval. © Frans54)
De opdracht en de spelregels van Write on Wednesday vind je nog steeds bij Marloes.

Geen opmerkingen: