vrijdag, april 24, 2009

Jaloezie.

Vreemd iets: jaloezie. Zo is er niets aan de hand, en een paar tellen later gaat ineens het licht uit, krijg je een donker waas voor je ogen. Terwijl dat eigenlijk helemaal nergens voor nodig is.

Gewoon weer even verstellen en het licht komt weer gewoon binnen.

Oh, jullie dachten dat ik het over die gevoelens had die sommige mensen krijgen als er iemand vriendelijk naar hun vriend(in) kijkt? Nee hoor, ik heb niet eens een vriendin. Jaloers op mensen met meer geld ben ik ook al niet: die hebben meestal ook meer problemen, zeker nu de banken en de beurs niet echt meehelpen om dat geld te behouden. Bovendien kan ik ondanks allerlei voor mij onvoordelig uitpakkende maatregelen van de diverse regeringen van de laatste tien jaar heel redelijk rond komen van wat ik iedere maand gestort krijg dus waarom zou ik meer willen hebben of iemand anders zijn meer misgunnen (tenzij het helemaal uit de hand loopt natuurlijk en ze b.v. 150.000 euro gaan verdienen voor drie dagen werk per week)

Nee, ik heb gisteravond en vandaag mijn beide linkerhanden aan het werk gezet en vijf nieuwe jaloezieën (die ik steeds luxaflex noem, maar dat schijnt niet te mogen omdat dat een merknaam is) opgehangen. Gelukkig ben ik, hoewel ik gedwongen rechts heb leren schrijven, eigenlijk links zodat die twee linkerhanden aardig te pas komen bij het indraaien van schroeven in vreemde hoekjes. De lux.. jaloezieën hangen dan ook keurig recht in het midden van de ramen.

Ik voel me nu even echt een vakman en ga dus doen wat vakmensen gewoonlijk doen als de klus geklaard is: een kop koffie drinken.

Geen opmerkingen: