Datzelfde geldt voor de kracht van de bloemen bij mij in de tuin. De krachten lijken tanende nu de herfst vordert en de winter nadert. Vaste planten die 's winters afsterven zijn al verworden tot een warrige hoop blad op de grond (die ik tot het voorjaar laat liggen als vorstbescherming en omdat de vogeltjes er graag tussen rommelen), de varens beginnen te verdorren en laten steeds meer gebroken bladeren zien (die eveneens tot het voorjaar blijven staan omdat vooral het roodborstje graag in die koepel van gebroken varenblad wat te eten zoekt - dat ik daar dan ook geregeld neergooi) en verschillende struiken zijn inmiddels van het merendeel van hun bladeren verlost.
Toch is er nog wel wat kleur te ontdekken. In de astertjes heel beperkt: daar zit nog maar een handvol verregende bloemetjes in. Beter is het al met de dahlia's: hoewel niet meer de grootste bloemen zitten er toch nog diverse bloemen en knoppen in. Gezien de weersverwachting begint het langzamerhand echter toch tijd te worden om ze op te graven en ze in een doos turfmolm op een vorstvrije plaats van hun winterslaap te laten gaan genieten.
Er blijft ook dan echter genoeg over: de Rosa "the fairy" staat nog volop in bloei (hoewel veel bloemtrossen wel wat verregend zijn) en de vaste lavatera laat ook nog genoeg bloemen zien. Zelfs een campanula zag in het zachte weer van de afgelopen tijd reden om nog een nieuwe bloeiperiode te overwegen. En de lavendel, blauwe korenbloem en een plantje dat op kamille lijkt maar dan met dubbele bloemen doen net of ze nergens van weten.
Ook divers zaaigoed zorgt nog steeds voor kleur. Zoals "rode" korenbloemen, leeuwenbekjes en een plant met diep paars-rode bloemen die gezien de vorm van de bloemen en de zaaddozen familie is van de eenjarige lavatera. Het mooist doen echter drie planten het nog. Allereerst de alyssum die toen ik hier ruim dertig jaar geleden kwam wonen langs de border stond en die zich nog steeds trouw uitzaait en her en der voor witte plekken blijft zorgen tot het echt hard gaat vriezen (in zachtere winters hebben ze wel eens de hele winter door gebloeid). De monnikskap was dit jaar erg laat en staat nog vol in bloei, hoewel hij nu wel wat achteruit gaat en inmiddels wat schade van regen en harde wind heeft opgelopen. Het kroonstuk wordt echter gevormd door de winterharde fuchsia's die nog volop in bloei staan en daar ook mee door zullen gaan tot het echt gaat vriezen.
Ondanks deze doorzetters loopt de tijd voor bloemetjes, bijtjes en vlinders echter duidelijk ten einde. Maar gelukkig pakken zij volgend voorjaar, in tegenstelling tot de eerder beschreven beweging, gewoon de draad weer op. Deze flower-power houdt het ongetwijfeld nog heel wat jaren vol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten