Zout.

Een deel van de, weinige, sneeuw die hier gevallen was is inmiddels weggesmolten. Letterlijk als sneeuw voor de zon: op plaatsen die de hele dag in de schaduw blijven ligt nog genoeg.

Dat betekend echter niet dat we ook van de gladheid verlost zijn. Vanmiddag wilde ik even een frisse neus halen en daarbij ontdekte ik dat het op veel plaatsen nog verraderlijk glad was. Kwestie van opvriezing en aanvriezende regen. Vanavond was het nog erger toen ik naar de pizzeria liep.

Strooiwagens heb ik echter nog niet kunnen ontwaren. Zou ook hier het zout inmiddels zeldzaam worden? Ambulances heb ik in ieder geval genoeg gehoord: kennelijk werden er nogal wat mensen onaangenaam verrast door de gladheid.

Ondertussen heeft de NS voor de periode van 3 tot en met 31 januari het zoutkaartje weer ingevoerd. Waarmee je als je buiten de spits reist 40% korting krijgt op je treinreis. Hardstikke leuk natuurlijk, alleen heb ik een voordeelurenkaart waarmee ik die korting sowieso al krijg. En denk maar niet dat ik nu een maand minder hoef te betalen voor die kaart.

En ondertussen is er gewoon een nieuw jaar begonnen. Een jaar waarin ongetwijfeld weer van alles gaat gebeuren waarover ik ga denken hier een mening te moeten geven. Omdat het apart, zorgelijk, verbijsterend, grappig is. Of omdat ik denk "zo zout heb ik het nog nooit gegeten".

Maar eerst ga ik de vracht afwas die zich op oudjaarsdag heeft opgestapeld eens wegwerken, de baklucht uit mijn haren spoelen en geleidelijk de kerstversiering afbrekenbouwen. En een tas inpakken om donderdag mijn vrienden in Brabant met een bezoek te vereren ter gelegenheid van het nieuwe jaar waarin een van hen dan al een jaartje ouder is geworden.