Het had zo leuk geleken. Een uitje voor het personeel. Kort na aankomst hadden ze te horen gekregen dat ze de komende tijd volledig op zichzelf aangewezen zouden zijn omdat door noodweer de weg onbegaanbaar was geworden.
En nu was er iemand dood. Joop van Human Resources. Ze hadden wel de goede uitgekozen. Joop was niet bepaald geliefd. Je had vanaf het begin van je carrière met Joop te maken. Bij het sollicitatiegesprek, later bij de beoordelingsgesprekken. Altijd weer kwam je tegenover Joop te zitten.
Die als een rechter in zijn leren stoel met hoge rugleuning achter zijn bureau zat te draaien, met zijn pen tegen de vingers van zijn andere hand tikkend terwijl hij af en toe knikte en weer eens een aantekening maakte. Je wist nooit waar je aan toe was.
Aan het einde van een gesprek nooit eens enige indicatie hoe het verlopen was. Geen bemoedigend knikje, geen hand. Niets van dat alles. Alleen maar dat fameuze zinnetje “U wordt bedankt, U kunt wel gaan”. Waarna je maar af moest wachten of je periodiek deze keer weer doorging. Of die promotie er in zat.
Joop was machtig. Machtige mensen hebben vijanden. En Joops vijanden leken hier allemaal verzameld. Wie kon dit toch op zijn geweten hebben? Eens nadenken. Gezien de bruutheid leken de vrouwen buiten beschouwing te kunnen blijven. Maar wie van de mannen kwam dan in aanmerking?
Er kon zoveel afhangen van het juiste antwoord, ook al was het maar een spel tijdens een teambuilding weekend.
WoW: Write on Wednesday; is een tweewekelijkse schrijfopdracht voor een verhaal van 250 woorden. De opdracht, spelregels en linkjes naar de verhalen van andere deelnemers vind je bij Aline
Geen opmerkingen:
Een reactie posten