Verhalen van een motortoerist -3-

Er ging wel vaker iets niet helemaal goed.

Later ging het nog een keer mis met de Jawa. Na een vakantie in Noord-Frankrijk wilde ik toeristisch terug rijden via Zwarte Woud en Ardennen. Helaas werd dit plan al de tweede dag gesaboteerd. Waarschijnlijk door de warmte gecombineerd met de nogal ruimhartige toleranties op de maatvoering die men bij Jawa hanteerde besloot de gasschuif op een gegeven moment dat ongeveer halfgas wel een rustige stand was en dat hij daar wel kon blijven staan.

Helaas had hij mij niet van dit voornemen in kennis gesteld met tot gevolg dat ik bij nadering van een ruime en overzichtelijke haarspeldbocht dacht te kunnen volstaan met gas terugnemen. Dat bleek dus even niet te werken en doordat het bergaf liep ging ik tot mijn verbazing harder in plaats van langzamer rijden. Van de verbazing bekomen was ik al in de bocht aangekomen en was remmen dus geen slim plan. Met ca 40 kilo bagage liet de Jawa zich echter ook niet met ca 80 door die bocht dwingen.

Vervolg:
Met tot gevolg dat ik in de linkerberm een betonnen paaltje tegenkwam dat de motor abrupt stopte en mij een neuslanding liet maken in het erachter gelegen aardappelveld. Dom om nou net dat enen paaltje te raken?
Niet helemaal: een meter links ervan stond een eveneens betonnen telefoonpaal van vijf meter hoog, daar was ik dus niet achter maar in de paal geëindigd. Na twee dagen was de motor zover opgeknapt dat ik er, rustig, weer mee kon rijden. Het stuur stond nog wat vreemd en de veerweg voor was zo ongeveer gehalveerd, maar met zestig kmh langs de kortst mogelijke binnenroute was ik toch in twee dagen thuis, waar de reparatie deze keer f 290 bleek te kosten.
Met de Jawa heb ik daarna zonder verdere brokken nog zo’n 20.000 kilometers gereden.

De daarna komende BMW69S maakte al vrij kort na aanschaf kennis met het, ook in Den Haag harde en ruwe, asfalt. Op de terugweg van de eerste servicebeurt kwam ik op een kruising aan waar een tegenligger keurig op de auto voor mij wachtte, maar direct erachter langs linksaf sloeg. Met veel kunst en vliegwerk wist ik deze blindganger te ontwijken, maar kwam daardoor recht op een vluchtheuvel af te rijden met daarop achtereen volgens een lichtmast, een paal met verkeersborden en een verkeerslicht. Met de grap in Frankrijk in herinnering leek het mij handig om te proberen ook deze te ontwijken.

Op zich is dat gelukt, maar helaas lagen er tramrails en vochtige tramrails zijn geen goede ondergrond voor een uitwijkmanoeuvre, met als resultaat dat ik plat op mijn achterste aan de overkant van de kruising arriveerde. Gelukkig bleef de veroorzaker staan en gaf hij gelijk toe dat het helemaal zijn fout was zodat ook deze schade van f 1500 via de verzekering vlot geregeld was.

Weer wat geleerd: dankzij het geschaafde achterwerk en handen en de tetanusinjectie heb ik daarna nooit meer in spijkerbroek rondgereden. Al was het nog zo warm de leren overal bleef aan -desnoods alleen met een T-shirt en zwembroek (of nog minder) eronder – evenals de handschoenen.

De 69S heb ik verder heel weten te houden, een volgende keer meer.

Naar aflevering -4-