woensdag, maart 09, 2005

Verhalen van een motortoerist -7-

En dat is niet eerlijk, want zij zijn groot en ik is klein.

En dan nu de laatste schade. Dat was dan ook gelijk de meest spectaculaire. Toen ik in Den Haag op de Jawa rondreed met een lange leren jas en een witte pothelm leverde mij dat de bijnaam Calimero op. Om die bijnaam nu maar eens eer aan te doen heb ik geprobeerd een bus van de weg te koppen.

De betreffende bus kwam van links een voorrangsweg tegen die hij linksaf op wilde rijden..Ik reed op de voorrangsweg en wilde linksaf de weg in waar de bus uit kwam.
Nadat enkele tegenliggers waren gepasseerd trok ik op en sloeg linksaf. Helaas voerde de bus op hetzelfde moment dezelfde actie uit. Als hij nu tot halverwege de (T)kruising rechtuit was gereden voordat hij linksaf sloeg was er nog niets aan de hand geweest. Bussen zijn echter grote dingen die slecht haaks een bocht om te sturen zijn. De bestuurde had derhalve in zijn wijsheid besloten de kruising diagonaal over te steken zonder er bij stil te staan dat hij daarbij mijn pad zou kruisen.

Vervolg:

Waarschijnlijk had hij geen flauw benul van mijn aanwezigheid en was hij van plan tegen de tijd dat hij halverwege de kruising was eens een keer naar rechts te kijken. Dat was dus een beetje te laat: ik probeerde nog wel uit te wijken maar omdat de bus ondertussen vrolijk verder optrok kwamen we elkaar uiteindelijk toch hardhandig tegen. Met mijn schouder nam ik een knipperlicht mee, met de kuip een stuk polyester op de hoek van de bus en met de valbeugel stukken uit de eveneens polyester bumper en zijkant van de bus. Met tot gevolg dat ik weer eens op het asfalt belande en het aan de kruising gelegen benzinestation binnenschoof.

De motor was aardig beschadigd, maar ik had de bus ook aardig toegetakeld. De reparatie van de motor kostte als ik het mij goed herinner ongeveer f 3000,-- Er werd van de gelegenheid gebruik gemaakt om gelijk een revisie, waar hij na 140.000 kilometer -waarvan een groot deel met een aanhanger op sleeptouw- wel aan toe was uit te voeren en ik weet niet meer precies welk deel van de rekening van een kleine f 5000,-- de schade en welk deel de revisie betrof.
Wat het schadebedrag betrof had ik waarschijnlijk gewonnen: polyester panelen voor een bus schijnen niet echt goedkoop te zijn. Maar ik had de buschauffeur ongetwijfeld minder pijn gedaan dan hij mij, en dat is niet eerlijk!

Hiermee komen we aan het eind van de crash-test-dummy verhalen, de planning is dat de volgende aflevering de belevenissen met politie en wegenwacht zal beschrijven.

Tot de volgende keer en denk er goed aan:
Zo doen ze nou altijd want zij is groot en wij is klein.

Naar aflevering -8-

7 opmerkingen:

Anoniem zei

u woont al ruim 25 jaar in het buitenland en heeft het haagse asfalt al vaker van dichtbij gezien dan dat ik (die al heimwee heeft als ie de hoornbrug over gaat) in 42 jaar heb gedaan

welk kruispunt was dit Frans ??

Frans54 zei

Deze keer was het Fries asfalt. :-)

Anoniem zei

Wee die goede oude tijd: was het een FRAM-bus? ;-)

Frans54 zei

idd: Zo'n grote gele, grijs onderlangs. Met het knipperlicht had ik een hoek geel polyester meegenomen, met de kuip een behoorlijk hap van hetzelfde en met de valbeugel zo'n 1 1/2 vierkante meter grijs.

rebel zei

waarom doe je dat nou, zo ga je niet tanken..
Stadsbussen zijn gemeen, heel gemeen..
*slaat met vlak handje op stadsbus*

Frans54 zei

Helpt niet Beau, ze zijn hardleers, ik had hem al een kopstoot gegeven en nog bleef ie komen ;)

Frans54 zei

Maar toch bedankt ik voel dit natuurlijk wel als moreel steuntje in de rug ;-) (voelt beter dan die duw van die bus)
En ik wilde helemaal niet tanken.