(Over ziek zijn en al wat daar, eventueel vaag, mee samenhangt)
Rekenmeesters
Ik verbaas me steeds weer over de berekeningen die de regering op ons loslaat als het gaat om de gevolgen van weer een nieuwe maatregel, zoals de berekeningen voor koopkrachteffecten.
Ik ben boekhouder geweest (en volgens mijn baas een hele goede) en ik ga er dus vanuit dat ik kan rekenen. Maar om de een of andere reden kloppen mijn berekeningen nooit met die van de regering. Ze moeten daar heel aparte rekenmachientjes hebben.
Vervolg:
Een voorbeeld: toen besloten werd om de eigen bijdrage voor de thuiszorg in 2004 anders te gaan berekenen en het uurtarief fors te verhogen leidde dit tot nogal wat protesten. Die werden gesmoord door te verkondigen dat het erger leek dan het was: de verhoging zou in de praktijk “niet meer” zijn dan maximaal 30%. Als je als monopolist zo’n verhoging probeert door te voeren krijg je waarschijnlijk justitie op je nek. Als monopolist op het gebied van het vaststellen van dit soort regelingen heb je van justitie echter bij voorbaat niets te vrezen: je houdt je toch aan de wet? (die heb je zelf net geschreven).
Maar goed verder met het voorbeeld: in 2003 betaalde ik een maximaal bedrag per week, in 2004 werd dit een maximum bedrag per 4 weken. Dit bedrag was inderdaad 30% hoger dan 4 x het bedrag per week in 2003.
So far so good, hun cijfers kloppen.
Ik heb echter een klein probleempje: in 2003 was het maximum per week, als ik een week geen of minderhulp kreeg wegens ziekte, vakantie, feestdagen of wat dan ook betaalde ik die week niet of minder.
Door het aanmerkelijke hogere uurtarief en het aantal uren hulp dat ik krijg zit ik echter al na twee weken op het maximum vierwekenbedrag. Of ik nu ziek ben, met vakantie of wat dan ook: ik betaal elke periode het maximale bedrag.
In 2003 kwam ik uiteindelijk niet uit op 52 x het weekbedrag maar op minder dan. 75% daarvan. In 2004 kom ik uit op 13 x het 30% hogere vierwekenbedrag, dus totaal op 130%.
Van 75 naar 130 is volgens mij toch echt een stijging van ruim 70% en mijn praktijk blijkt dus heel anders dan de theorie van de regering, of doe ik nu iets fout?
Het probleem zit hem hier in niet ver genoeg doordenken van de rekenmeesters op de ministeries. (svp geen ambtenarengrappen hè)
Bij de berekening van koopkrachteffecten speelt nog een ander probleem: men gaat uit van een gemiddelde Nederlander, in een gemiddelde situatie en met een gemiddeld bestedingspatroon. (er zijn een paar verschillende van die gemiddelde mensen, maar dat maakt voor het resultaat weinig uit)
Dat is leuk zolang de meeste Nederlanders inderdaad aan dat beeld voldoen. Die gemiddelde Nederlander is in de praktijk echter een bedreigde variëteit en vormt daarmee een bedreiging voor de rest van de soort.
Als je namelijk niet tot deze variëteit behoort, en zieken en gehandicapten doen dat zelden, pakken al die maatregelen namelijk heel anders uit.
En dan kom je dus tot de contdekking dat die maximaal 3% koopkrachtverlies waar de regering mee schermt voor jou minimaal 5% zijn.
Ik ga maar weer wat abonnementen opzeggen (zal ze leren: blijkt straks de opbrengst van de BTW heel anders dan ze berekend hadden).
En als die rekenmeesters dan ook nog even hun schoolgeld terug gaan halen hebben we de regering toch mooi even bij de poot……..
……..Ho, wacht even, stop de persen: dat leidt natuurlijk weer tot bezuinigingen: één keer raden wie daar dan weer de dupe van worden.
Naar aflevering -8-
Geen opmerkingen:
Een reactie posten