We zijn weer lekker bezig!

(over wat sociale dienst perikelen waar ik vandaag tegen aan loop)

Geval 1
Stel je hebt in 2002 een uitkering via de Sociale Dienst.En omdat je dat jaar verder geen bijzonderheden hebt hoef je geen belastingaangifte te doen over dat jaar.
Stel je hebt in 2003 geen uitkering meer. En omdat je een minimaal inkomen had vul je een T-biljet in en je krijgt zowaar een bedragje van de belastingdienst terug.
Stel vervolgens krijg je eind maart 2005 van de belastingdienst bericht dat je in 2003 ook nog een uitkering had volgens de opgave van de Sociale Dienst.
Vervolg:
Dan ga je dus aan het uitzoeken. En dan blijkt dat de Sociale Dienst de uitkering van 2002 in eerste instantie als voorschot heeft beschouwd. Pas in januari 2003 is deze definitief toegewezen. Dus hebben ze hem ook voor de belasting pas in 2003 in hun administratie verwerkt. Zodat je nu volgens de belastingdienst in 2002 geen inkomen had en in 2003 een dubbel inkomen.
Je denkt dan: dat is makkelijk uit te leggen, ik heb dat inkomen in 2002 genoten, dus de Sociale Dienst doet iets fout.

Helemaal fout gedacht. De Sociale Dienst vindt dat het inkomen pas genoten is op het moment dat de beschikking dat deze definitief was werd afgegeven. Zij deden dus niets fout. De belastingdienst vindt dat je het maar met de Sociale Dienst (die van niets wil weten) moet uitzoeken: zij gaan uit van de gegevens zoals zij die ontvangen hebben.
Zodat je uiteindelijk meer dreigt te moeten terug betalen dan je in eerste instantie terugkreeg. Terwijl als je de cijfers bekijkt het misschien zelfs zo is dat als het correct in 2002 was geboekt je over 2002 ook nog geld terug had kunnen krijgen door alsnog een T-biljet in te vullen.

Dit gaat een hele dikke map met correspondentie en een vette telefoonrekening opleveren vrees ik.

Geval 2
Stel je bent jong en je wilt wat van de wereld zien. Je trekt dus een jaar rond, ontmoet een leuke man, raakt in verwachting en ontdekt dan dat de vader dat niet zo ziet zitten.
Stel je komt vervolgens na een jaar terug in Nederland. Waar je niets hebt dan vrienden en familie.

Dan denk je met je zwangere lijf toch wel in aanmerking te komen voor een woning, eventueel via een urgentieverklaring. En dat je na een jaar afwezigheid niet in aanmerking komt voor een WW-uitkering of ziekengeld (waar je vroeger toch ook braaf voor betaalde), tja dat zijn nou eenmaal de regels. Dat had je van te voren kunnen weten, alleen was je er niet van uit gegaan dat je zwanger terug zou komen.
Maar gelukkig: je bent in ieder geval Nederlands staatsburger, en er bestaat ook nog de bijstand. De Sociale Dienst zal je wel uit de brand helpen.

Helemaal fout gedacht: die bijstand krijg je uiteindelijk waarschijnlijk wel. Maar de beslissing kan wel 6 weken op zich laten wachten. En een voorschot? Tja dat ligt wat moeilijk. En vervolgens blijken er wat papieren zoek te raken in de ambtelijke molen zodat je te horen krijgt "het kan ook wel 10 weken gaan duren"
En die woonruimte? Dat kun je dus vergeten. Je komt net terug, werkt niet, dus geen economische binding met welke plaats in Nederland dan ook. En dat je in verwachting bent is in dit geval geen reden voor een urgentie verklaring.

Je mag je dus, zwanger en al, bij het legertje daklozen in Nederland voegen. Het kind straks opvoeden in een kartonnen doos. Als de Sociale Dienst niet opschiet die laatste twee maanden en de bevalling zonder ziekenfonds verzekering zien door te komen. Met het risico dat je zelf de medische kosten mag gaan betalen (waarvan??)

Nee we zijn weer lekker bezig in Nederland!

N.B. Mocht iemand ergens in Nederland een niet te dure woonruimte weten die op korte termijn, desnoods maar tijdelijk, beschikbaar is? Kijk en reageer dan even bij BEAU(zie de post "Oproep" bij Beau)