Een rondje Engeland, Ierland en Wales --- Part 3.
Hoezo “waterdicht”?
De volgende ochtend moesten we weer redelijk bijtijds op weg. We moesten tenslotte de boot naar Ierland halen en omdat die maar twee keer per dag ging wilden we hem liever niet missen. Na een haastig ontbijt en een vlotte rit bleek onze timing wederom perfect: op het moment dat wij aan kwamen rijden werd via de walkietalkie vanaf de boot net gevraagd of ze konden sluiten. Dat kon dus nog niet want er kwamen nog twee motorfietsen aan.
Haastig werden kaartjes gekocht. Voor M. en zijn motor verliep dat redelijk simpel. Toen ik echter een kaartje vroeg voor mij, een motor en een aanhanger moest de loketmedewerker toch eerst even uit het raam kijken. Dat had hij nog nooit meegemaakt en het kostte enig nadenken om tot het besluit te komen dat ik hetzelfde moest betalen als M.
Vervolg:
Volgens de prijslijst die wij voor de vakantie hadden geraadpleegd toch een besparing van f 30,-- Wat toen nog bijna anderhalve tank benzine opleverde waar de BMW met de aanhanger toch zeker 400 kilometer op kon rijden. Van de oversteek naar Ierland kan ik me niet veel herinneren. Die is met deze boot namelijk meestal tamelijk ruw, je vaart namelijk zo ongeveer op de lijn waar Atlantische Oceaan en Ierse Zee elkaar tegenkomen en er stond een redelijk stevige wind.
Met het hoofd op tafel en mijn ogen dicht kon ik mijn maag nog net onder controle houden. Veel aanspraak heeft M. dan ook niet aan mij gehad tijdens deze boottocht.
In Ierland aangekomen was het inmiddels tijd om naar een camping uit te gaan kijken voor de eerste Ierse overnachting. Bij het passeren van een soort VVV-kantoor zijn we dus maar even gekeerd om ons te voorzien van gidsen, kaarten en een campingoverzicht voor Ierland.. Er bleken verscheidene campings in de buurt en na bestudering van de gids kozen we voor een camping gelegen tussen het stadje Rosslare en Rosslare Point.
Het duurde alleen iets langer dan gepland om daar te komen. We hadden de schaal van de kaarten van Engeland nog in ons hoofd zitten, verkeken ons dus grandioos op de afstand en reden zo de afslag naar de camping voorbij. Na een kilometer of acht begonnen we te vermoeden dat er iets niet helemaal goed ging en zijn we na bestudering van de kaart maar weer omgekeerd waarna de camping nu wel vlot gevonden werd.
Bij het opzetten van de tenten bleek vervolgens dat de aanhanger toch niet zo waterdicht was als de eigenaar mij had verzekerd toen hij hem aan me uitleende. De volgende morgen was ik dus, terwijl M. nog sliep, al druk bezig iets op te zetten dat, toen M. eindelijk wakker was en zijn hoofd uit zijn tent stak, volgens deze nog het meeste weg had van een uitdragerij.
Gelukkig was het prima weer, dus tegen de tijd dat de tenten waren afgebroken en ingepakt was mijn reservekleding weer redelijk droog. Even later begon onze verkenning van Ierland.
Naar aflevering -13-
Geen opmerkingen:
Een reactie posten