Ze keken me aan. Twee donkerbruine vlekken op roomwit. Bijna perfect rond. Mooi van structuur. Kleine bruine verhogingen op een blanke ondergrond.
Ik kon ze bijna voelen. Bijna proeven. Ze leken me aan te staren, uit te dagen. Was dit echt voor mij? Voor mij en mij alleen? Voorzichtig reikte ik naar de een. Toen ook naar de ander. Wat een zaligheid.
Voorzichtig nam ik ze in mijn mond. Knabbelde er voorzichtig aan. Niet te hard, niet te snel. Het genieten moest zo lang mogelijk duren.
En toen was het schoteltje leeg. Gelukkig heb ik 2 kilozakken kruidnootjes gekocht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten