Daarom wat foto's van de dieren die ik hier in Friesland om me heen heb gehad. Als eerste de kanarie Piet (ik weet het de originaliteit spat er niet echt vanaf) die na zes jaar vrolijk zingen aan een verkoudheid bezweek. Hier is hij net op de kooi teruggekeerd na zijn favoriete bezigheid: een verfrissend bad.
Vervolgens waren er de kippen: Fries hoen in de kleur goudpel. Prima legkippen die zoveel eieren produceerden dat ik geregeld een partijtje aan collega's verkocht. Iedere dag een omelet of uitsmijter van 5 eieren is tenslotte wat overdreven.
En tenslotte de lapjeskat Pluis, die toen ik kort voor de transplantatie langdurig in het ziekenhuis lag, via familie van de buren die in het asiel werkte, een goed nieuw adres kreeg. Een doerak eersteklas die ook heel rustig bij je kon liggen als je ziek op de bank lag.
Ik ga er van uit dat iedereen die hier komt altijd goed voor zijn dieren zorgt. Maar zullen we vandaag even extra lief voor ze zijn? Ze zijn het tenslotte ook voor ons; meestal zonder er iets voor terug te verlangen.
En kunnen we dan ook even stilstaan bij dieren die het minder getroffen hebben?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten