Of eigenlijk zitten ze er juist niet mee in de maag: 400.000 voedselpakketten met kant-en-klaar-maaltijden die vanuit Europa werden gestuurd voor de slachtoffers van Katrina hebben de bevolking in het getroffen gebied nooit bereikt.
De pakketten bevatten onder meer rundvlees uit Groot Brittanië en kunnen door de strenge invoerregels, om de import van de gekkekoeienziekte te voorkomen, niet ingevoerd worden. De landen die ze stuurden, onder anderen Engeland en Duitsland, willen de pakketten niet terug. De VS hopen nu dat andere landen geïnteresseerd zijn in het eten.
Toen ik dit las dacht ik eerst "rare jongens die Europeanen". Je kijkt toch eerst wat er nodig is en of de hulp die je wilt zenden terplaatse bruikbaar is. En vervolgens of het daar naartoe te krijgen is. Rekening houden met bestaande regels en even van te voren checken of daar in dit geval een uitzondering op mogelijk is lijkt me dan ook wel handig. Ik vraag me nu af of we naar islamitische landen ook varkensvlees sturen. Of naar vluchtelingenkampen in Afrika pakketten met diepvriesmagnetronmaaltijden.
Vervolgens ging ik me afvragen hoe die Amerikanen dat eigenlijk doen met die strenge regels en al die Amerikanen die als toerist of als militair in het buitenland zitten. Krijgen die allemaal een pakket Amerikaans rundvlees mee, of wordt dat ze geregeld nagezonden? Voor de militairen kan ik me nog voorstellen dat dat inderdaad gebeurd, maar voor de toeristen? En mogen die dan wel probleemloos terug naar Amerika?
Het nu aan andere landen door willen leveren van die pakketten vind ik helemaal een beetje een vreemde gedachtenkronkel: "wij willen geen gekkekoeienziekte maar leveren het met alle genoegen aan een ander land" lijkt me niet bepaald consequent en zou je eigenlijk onetisch kunnen noemen..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten