Waardeloos.

Ik zit net te kijken naar beelden van de voorbereidingen in Florida op de komst van de orkaan Wilma, die na het passeren van Mexico en Cuba weer in kracht toeneemt boven het warme water en weer opgeschaald is naar categorie drie. Doordat ook de snelheid waarmee Wilma zich verplaatst is toegenomen tot dertig kilometer per uur wordt zij nu over enkele uren boven Florida verwacht.

Sommige beelden van hoe mensen geëvacueerd werden vond ik van weinig respect getuigen. Een oudere minder valide vrouw werd met weinig omslag in een busje gehesen alsof de orkaan niet over een paar uur maar over een paar minuten zou arriveren. Dat haar daarbij duidelijk pijn werd gedaan was voor de hulpverleners geen reden even wat rustiger te doen.

Maar waar ik me het meest over verbaasde waren de mensen die het evacuatie advies in de wind sloegen. Niet omdat ze meenden dat het wel mee zou vallen: ze hebben allemaal de beelden van Katrina nog vers in het geheugen en er worden golven van vijf meter voorspelt. Dat betekend dat veel van de laaggelegen eilanden van de Florida Keys volledig overspoelt zullen worden.

Nee, omdat ze hun huis moeten beschermen. Of hun winkel. Wat willen ze doen? Het dompelpompje aanzetten als het water 3 meter hoog tegen de ramen staat? Aan de dakspanten gaan hangen als het dak weg dreigt te waaien?

Vreemd hoe sommige mensen meer aan hun bezit hechten dan aan hun leven.