Ook in dit bos was aan diverse bomen en struiken te zien dat de lente nog ver weg lijkt maar dat eigenlijk niet is: opzwellende knoppen, af en toe al een puntje nieuw groen of een berkekatje dat dapper aan een tak ontsproot; aan veel dingen kon je zien dat een beetje warmte, een beetje zon al genoeg kan zijn om het voorjaar helemaal los te laten barsten.
Verderop in het terrein, in de buurt van de hokken voor de Schotse Hooglanders, kwamen we deze dieren inderdaad tegen. Ze schenen van mening te zijn dat mensen in de buurt vast eten betekende en kwamen ons enthousiast tegemoet hobbelen, wat de richtlijn minstens vijfentwintig meter afstand te houden wat moeilijk te handhaven maakte. We zijn dus maar even van het pad afgegaan en toen we geen aanstalten maakten iets eetbaars uit te strooien gingen de runderen van draf over in een sukkelgangetje, wat de gelegenheid gaf ze even op de foto te zetten. Vooral de stier die het nodig vond even heel hard "BOE" naar ons te roepen kwam er, ondanks dat hij net achter een groepje berken stond, fraai op te staan.
Na een wandeling van een kilometer of 5 a 6 begonnen we het toch wel koud te krijgen. Tijd om terug naar huis te gaan en een kop warme choco klaar te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten