Hier in de buurt zit een Evangelische Boekhandel. Daarvan hebben ze de voortuin betegeld zodat bezoekers hun auto er regelmatig parkeren. De meesten vinden het echter teveel werk om helemaal door te rijden en zetten de auto dwars over de stoep. Bovendien wordt door dit oneigenlijk gebruik de stoep behoorlijk kapot gereden zodat het passeren van die winkel een soort survival tocht over de losliggende tegels wordt, vooral leuk als het geregend heeft en er onder diverse tegels water zit dat zo leuk omhoog spuit zodra je op die tegel gaat staan.
Vanmorgen maakte één het echter helemaal bont: er stond een grote bestelwagen met draaiende motor en op het moment dat ik daar achter langs liep gingen de achteruitrij lampen aan en begon het ding achteruit te rijden. Omdat ik de inspectie van de tectyllaag met alle genoegen aan de garage overlaaat heb ik maar eens stevig op de achterdeur geklopt.
Dit had tot gevolg dat de bestuurder de auto uit stoof en vroeg waar dat op sloeg. Ik had bijna gezegd "op je achterdeur" maar ik had zo'n idee dat dat niet in goede aarde zou vallen. Ik heb hem dus maar uitgelegd dat ik principiële bezwaren had tegen overreden worden. Waarop hij met het commentaar kwam dat ik toch wel kon zien dat hij weg wou. Op mij "Ja en??" probeerde hij mij wijs te maken dat ik dan hoorde te wachten. Ik heb hem even uitgelegd dat hij achteruitrijdend al helemaal nergens voorrang op had, dat hij bij het kruisen van een trottoir de voetgangers voor diende te laten gaan en dat hij bovendien helemaal niets op de stoep te zoeken had met zijn auto.
Hij bleef het met me oneens maar toen ik voorstelde om dan maar de politie te bellen om een oordeel te vellen verdween hij mopperend in zijn auto en scheurde weg. En dat in een dertig kilometer zone.
Mijn vertrouwen in de christelijke normen en waarden is weer danig geschokt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten