Eindigde ik mijn vorige post met de mededeling dat de besluitvorming rond de spoorverbinding naar het Noorden nogal zweverig/zwalkend was, nu kan ik deze post met hetzelfde commentaar beginnen. Maar dan over ene Rita Verdonk.
Eerst verkondigt ze dat ze zich in de strijd om het lijsttrekkerschap van de VVD tegen de PvdA af zou gaan zetten. Vervolgens zet ze in een interview in de Telegraaf de deur voor alle grote partijen, inclusief de PvdA, weer wagenwijd open. Om vanmiddag op de Bouw-Rai (wat heeft die eigenlijk met vreemdelingenzaken te maken? Moeten er nog wat detentiecentra gebouwd worden om asielzoekers en hun kinderen in gevangen te zetten?) weer te roepen dat haar belangrijkste reden om zich kandidaat te stellen voor het lijsttrekkersschap haar vrees voor "zo'n rampzalig links kabinet" is.
Ze vervolgde haar, met een heel mager applausje begroette, toespraak met de mededeling dat men haar niet moest vragen of ze nu links of rechts was : "ik ben niet links, ik ben niet rechts" riep ze de verzamelde pers en een handvol andere belangstellenden toe. Van mij had ze daarna haar mond mogen houden: dit geeft het toch helemaal weer: ze is gewoon helemaal niets, en zwalkt met elke richting mee die haar even goed uitkomt, zolang ze haar krampachtig volgen van de regeltjes maar vol kan houden. (zelf noemde ze dat "ik ben recht door zee": nou OK dan Rita, gelijk doen en aan de overkant iemand anders gaan pesten)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten