Donor.

Een Amerikaanse zakenman bood de chauffeur die hem al jarenlang bij al zijn bezoeken aan Chicago rondreedt wel een heel bijzondere beloning aan.

De chauffeur heeft suikerziekte waardoor zijn nieren het ondanks de drie dialysebehandelingen per week langzaam op gaven. Tijdens één van de ritten raakte de zakenman hierover met de chauffeur in gesprek. Toen de chauffeur vertelde dat hij een niertransplantatie nodig had bood de zakenman spontaan één van zijn eigen nieren aan. Die bleek daadwerkelijk geschikt als donornier voor de chauffeur.

De operatie is inmiddels uitgevoerd en geslaagd. De zakenman vond dat hem een kans werd geboden "te stoppen, het rustig aan te doen, eens rond te kijken en te proberen iemand te helpen". Hij is inmiddels uit het ziekenhuis maar zijn herstel zal nog een paar weken duren.

De eerste reactie is "wat goed van die man", maar dan komt de vraag "hoe komt iemand aan de moed, de wil, om zoiets te doen". Nu heb ik zelf een transplantatie gehad en ook zelf meegemaakt dat mensen spontaan zeiden "als ik een geschikte donor ben wil ik best (een deel van) een long afstaan". Nu is longtransplantatie van een levende donor over de hele wereld omstreden hoewel er wel enkele zijn uitgevoerd. Het risico voor de donor is echter stukken groter dan bij donatie van een nier en in Nederland worden dergelijke operaties dan ook helemaal niet uitgevoerd. Bovendien zou ik dat denk ik zelf niet gewild hebben: een orgaan van iemand die oveleden is vind ik nog heel iets anders dan van iemand die nog leeft en er zelf ook een duidelij nadeel van gaat ondervinden.

Maar vlak na mijn transplantatie werd echter ook de donorregistratie ingevoerd waarbij iedereen een formulier thuis kreeg waarop hijzij het al dan niet donor willen zijn kon aangeven. Bij mij in de straat en in mijn kennissenkring is dat formulier in veel grotere mate ingevuld opgestuurd dan het landelijk gemiddelde en vrijwel allemaal met een "ja". Kennelijk heeft persoonlijk contact met, of zelfs al het uit de directe omgeving kennen, van iemand die een transplantatie nodig heeft een heel sterk effect op de bereidheid donor te zijn.

Misschien moet dus iedereen die op de wachtlijst staat voor een transplantatie dat maar in zo wijd mogelijke kring om hem/haar heen bekendheid geven. Zodat de bereidheid om die donorverklaring in te vullen (liefst positief, maar ook als iemand geen donor wil zijn is het goed dat dat bekend is) toeneemt. Want in Nederland blijft het aantal donoren nog steeds achter bij de behoefte aan donororganen. Nog steeds is van het meerendeel van de Nederlandse bevoking niet bekend hoe zij, mochten ze komen te overlijden, tegenover donatie staan en gaan daardoor potentiële donororganen verloren. En nog steeds komt een groot aantal mensen dat gered had kunnen worden te overlijden terwijl ze op de wachtlijst staan.

(ja ik weet het, ik heb al vaker op het belang van donorregistratie gehamerd, het linkje staat zelfs permanent in de sidebar, maar ik vond dit wel een mooie, positieve, reden om het gewoon nog een keer te doen)