Hoewel het dit jaar iets rustiger was dan vorig jaar en een aantal mensen pas later in de week aankwam (last van koudwatervrees vermoed ik) was de menagerie van de vaste bezoekers weer in volle getale aanwezig. De vloot witte hondjes, de mollige herder, de katten, allemaal waren ze er weer. Jan had behalve het spaanse hondje Minka ook zijn nog geen twee maanden oude dochter Roos meegenomen, die echter in verband met het weer minder vaak buiten kwam dan de dieren en daardoor niet op mijn foto's is terug te vinden.
Datzelfde geldt ook voor Bonnie, die nog steeds niets moet hebben van camera's (en vooral: van flitsers) en die dit jaar nog beter dan vorig jaar kans zag mijn fototoestel te ontwijken.
Beethoven, die met zijn tien jaar voor een boxer nu echt hoogbejaard begint te worden, was er ook weer en vermaakte zich kostelijk met de Jack Russell van H & E (die naar de naam ....... [één keer raden, er zijn geen prijzen mee te winnen]luistert. De baasjes van de twee kennen elkaar en de honder hebben elkaar bij bezoeken en logeerpartijen al vaker gezien. Ondanks zijn leeftijd is Beethoven nog steeds dol op rennen, ravotten, touw (of wat dan ook) trekken en op schoot klimmen. Daarbij gedraagt hij zich uiterst sociaal: Jack mag bij trekwedstrijden van hem zelfs denken dat hij wint. Hoewel Beethoven zijn kop maar hoeft te schudden om de terrier alle kanten op te laten vliegen (maar loslaten ho maar) laat hij zich de meeste tijd gewillig langzaam vooruit trekken door het beestje dat nog geen zesde weegt van het gewicht van Beethoven. En dat ligt niet aan het feit dat ze elkaar al kennen: ook andere kleine honden en kinderen worden op die manier behandeld (terwijl als een volwassenen het probeert hij/zij een goede kans loopt van zijn stoel danwel sokken getrokken te worden).
Het mooiste spelletje waren trekwedstrijden om een rubberkip. Die bleek daar uiteindelijk niet langer van terug te hebben, werd vakkundig getweeëndeeld en eindigde zijn bestaan als trekhaakbescherming. Ook Beethoven bleek niet altijd geheel bestand tegen het enthousiasme van de 8 maanden oude Jack. Met tot gevolg dat hij twee dagen rond heeft gehompeld met een ingetapede knie en af en toe een rustig plekje zocht om even bij te komen.
Met vreemde honden die zich weten te gedragen is Beethoven altijd al snel goede maatjes. Honden die zich niet weten te gedragen weet hij ondanks zijn leeftijd ook nog steeds snel op hun plaats te zetten, waarna de vreemde of afdruipt of verder gewoon gezellig mee gaat spelen. En daarvoor hoeft Beet niet eens echt op te treden: meestal pakt hij de vreemde één keer beet, zonder door te bijten, laat de diepste grom uit zijn inwendige opborrelen die er in zit en legt vervolgens zijn kop in de nek van de tegenstander en laat zijn gewicht spreken. Voor druktemakers aan een riem haalt hij nog steeds zijn schouders op: hij bromt wat maar vind het niet de moeite er op af te gaan (dat gedonder met de baas achteraf is het hem helemaal niet waard, als de ander op hém af komt is het vroeg genoeg om op te treden) en gaat er vervolgens maar eens rustig bij zitten om het beest meewarig aan te kijken. Wat mij een geweldige afgang voor de andere hond lijkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten