Defensie wil graag weten wat de missies in het buitenland zoal aan problemen voor het thuisfront opleveren. Zodat ze eventueel de opvang achteraf kunnen verbeteren. Op zich een loflijk streven.
Dus stuurden ze aan de partners van militairen die op het punt stonden uitgezonden te worden naar Uruzgan een vragenlijst met 123 vragen. Ik neem aan dat het de bedoeling is tijdens de missie of na afloop nog eens zo'n formulier te sturen, want anders lijkt het mij weinig te helpen te weten hoe de situatie vóór uitzending was.
Op zich heb ik er weinig problemen mee, vragen om inzicht te krijgen in hoe het met de opvoeding van de kinderen gaat en hoe het met het huwelijk gesteld is kan ik me dan ook best voorstellen en zo'n onderzoek lijkt me ook wel zinvol.
De vragen gaan echter behoorlijk diep op een aantal zaken in, waarbij intieme vragen als "hoe sexueel intiem bent u met Uw partner" niet worden geschuwd. Vooral de bedgeheimen schijnen zich in uitgebreide belangstelling van Defensie te mogen verheugen. Nu heten bedgeheimen niet voor niets zo dus ik kan me voorstellen dat niet iedereen er even happig op was die informatie te verstrekken.
Zeker niet toen ondanks de verzekering dat een en ander geheel anoniem was en uiterst vertrouwelijk zou worden behandeld na een aantal dagen een herinnering in de bus viel bij degenen die het formulier nog niet hadden teruggestuurd. Nu kan het best zo zijn dat de NAW-gegevens die horen bij de unieke nummers die op de formulieren blijken te staan strikt gescheiden opgeslagen zijn, maar echt vertrouwenwekkend komt het natuurlijk niet over.
Wat zouden jullie doen als de baas van je partner je zo'n formulier toestuurde?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten