Het is altijd wat extra drukte zo'n controle, vooral zo vroeg opstaan om de bus te halen is niet echt mijn ding, waardoor ik er gisteren niet meer toe gekomen ben er nog even een logje over te schrijven.
Woensdagavond eerst maar uitgebreid in bad geweest en mijn hoofd van de wintervacht (lees: snor en baard) verlost, zodat ik me donderdagmorgen alleen nog maar wat op hoefde te frissen. Omdat ik ook nog nuchter moest verschijnen (helemaal niet leuk als je gewend bent redelijk stevig te ontbijten) was ik makkelijk op tijd voor de bus van negen minuten over zeven.
Precies om acht uur was ik op de röntgenafdeling waar het nog heel erg rustig was en binnen vijf minuten was ik in alle grijstinten die ze op voorraad hadden op de foto gezet. Daarna bi de poli de labbriefjes ophalen en bloed laten prikken. Ook die 10 buisjes waren redelijk snel afgetapt waarna ik weer terug kon naar de poli voor een eenvoudige longfuntie controle.
Ook dat verliep vlot, hoewel ik, mogelijk door de verkoudheidachtige klachten van vorige week iets mindere waardes blies dan gewoonlijk: 4,43 tegen anders rond de 4,6. Maar toch nog steeds ruim binnen de marges dus geen reden voor ongerustheid.
Daarna het gesprek met de nurse practitioner waar ook geen echt bijzondere zaken uitkwamen. Alleen de bloeddruk was een fractie hoger dan voor mij gebruikelijk: waar ik al jaren lang tussen 70/110 en 80/120 zit kwam het nu uit op 90/130. Maar dat is gezien mijn leeftijd nog steeds een keurige waarde. Voor mijn gewicht moet ik voorlopig maar door blijven gaan met de drinkvoeding, in de hoop dat het uiteindelijk toch wat aan gaat zetten.
Met een nieuwe afspraak voor over drie maanden op zak heb ik daarna geprobeerd Sandy, de recent getransplanteerde Friezin uit het vorige logje, te bezoeken. Die bleek echter net weg voor onderzoek en dat kon wel even gaan duren (het risico als je buiten het bezoekuur om iemand gaat bezoeken die net getransplanteerd is: de eerste maanden na transplantatie, en zeker de periode tot je ontslag uit het ziekenhuis, bestaat je leven voor een belangrijk deel uit een aaneenschakelng van onderzoeken en controles). Ik heb toen maar even een briefje achter gelaten (ik had van te voren verzonnen voor dat geval een kaartje mee te nemen maar dat natuurlijk prompt ook weer vergeten) dat gezien de reactie van Sandy op het vorige logje keurig is aangekomen.
Vervolgens heb ik bij koffiehuis Prins even een kopje koffie gehaald om de medicijnen die in verband met de controle van de waardes in het bloed niet eerder ingenomen mochten worden mee naar binnen te spoelen en daarna de wandeling terug naar het station gemaakt om de bus van zes minuten over half elf te halen (ik was deze keer wel erg vlot klaar: meestal is het één of twee uur later dat ik weer op weg naar huis kan).
's Middags werd er nog gebeld: één van de medicijnen tegen afstoting was in december al wat te nadrukkelijk in het bloed aanwezig geweest en ook deze keer was de spiegel daarvan in het bloed aan de hoge kant: reden om de dosering te verminderen. Wat dan wel tot gevolg heeft dat ik 12 maart nog een keer naar Groningen mag om te laten controleren of het dan goed is (het is natuurlijk niet de bedoeling dat het te laag wordt). Die controle zou eigenlijk ook in Drachten kunnen plaatsvinden, maar ik weet uit het verleden dat ze daar de labbriefjes van Groningen niet kennen en dat het tot heel wat overleg en heen en weer gebel leidt terwijl het op de prikpost in Drachten altijd extreem druk is: gezien de afstand naar Groningen is het dus voor iedereen makkelijker en voor mijzelf meestal een stuk minder tijdrovend om maar gewoon de bus naar Groningen te nemen en het daar te laten doen.
De APK is dus weer met drie maanden verlengd, gelukkig beplakken ze je er niet voor met stickers anders was ik na ruim negen jaar inmiddels aardig volgeplakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten