birds and the bees, and the flowers and the trees. En daar wilde ik het dan maar even bij laten, de rest van de tekst mogen jullie zelf opzoeken en er over vertellen als je dat nodig vind.
Allebei de nestkastjes in mijn tuin zijn inmiddels bewoont door respectievelijk een stel koolmezen en een stel pimpelmezen. De koolmees vind het trouwens nog steeds nodig om na jarenlang tevreden van de nestkast gebruik te hebben gemaakt iedere morgen een kloppartij te organiseren om te proberen de invliegopening te vergroten. Zoals ik in een eerder logje al constateerde: mogelijk zijn de mezen wat dikker dan gewoonlijk de zachte winter doorgekomen, want anders weet ik geen reden voor deze plotselingen verbouwingsdrift.
De bijen, maar ook de vlinders en zweefvliegen, worden steeds actiever: ik zie nu dagelijks wel één of meer vlinders en rond de bloeiende planten is het een en al activiteit.
En bloeiende planten zijn er genoeg: zelfs de sering staat vanmorgen ineens volop in bloei. En dat is bijna een maand eerder dan andere jaren. Ook de tuinhibiscus, die gewoonlijk pas in mei de eerste pogingen doet om weer uit te lopen staat al weer vol in blad.
Ik heb er op zich niet zo'n probleem mee, ik ga zo de tuinstoel uitproberen, nu de wind is gaan liggen moet het in dat ding prima uit te houden zijn.
Maar helemaal normaal is dit allemaal natuurlijk niet en ik vraag me wel af wat de gevolgen van een en ander op langere termijn zullen zijn: de natuur is geen klok die je naar believen een stuk vooruit kunt zetten, alles hangt met elkaar samen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten