Daar was het de afgelopen jaren geregeld bijna van gekomen. De gezamelijke schutting met mijn verbouwlustige buurman staat al vier jaar op instorten, maar iedere keer als het ding weer bijna mijn tuin in dreigde te vallen en ik vroeg het ding maar eens te vervangen of tenminsten een keer te demonteren en van nieuwe palen te voorzien kwam dat "nu even niet zo goed uit" en werd er maar weer een paal naast geslagen waar de schutting met wat ijzerdraad naar toe werd getrokken zodat het geheel weer een beetje recht stond.
Bij het bezoek van mijn moeder vorige maand was het ding alweer volledig uit het lood en hebben we er aan mijn kant maar een stalen pijp naast geslagen om te voorkomen dat de rodondendron nog verder geplet werd onder de sterk overhellende schutting.
Groot was dan ook de verrassing toen ik gisteravond na terugkomst van de reunie in de keuken kwam en ineens constateerde dat er achter in de tuin meer licht leek te zijn. Toen ik dat buiten eens ging controleren bleek de oude schutting helemaal verdwenen (inclusief de ernstig woekerende klimop waar ik jaarlijks nogal wat werk van had en die ik toch al liever zag verdwijnen). Er voor in de plaats stonden nieuwe palen met daartussen verzinkt stalen betonijzer matten. Een stuk meer open, ik heb nu zicht op de vijver, de Brahma kippen en de honden en katten van de buren. En de honden ook op mij, wat de eerste tijd wel wennen voor ze zal zijn, gisteren waren ze in ieder geval nauwelijks stil te krijgen terwijl met de oude schutting ertussen het even laten horen van mijn stem voldoende was om ze ervan te overtuigen dat ik iets was wat daar thuishoorde. Ook de klimop is niet definief verdwenen: het is de bedoeling die door het ijzerwerk te vlechten. Hopelijk wordt het niet weer zo'n woekerende toestand, maar de buurman wil dat zelf ook in toom houden door er geregeld met de electrieke snoeischaar langs te gaan zodat hij niet breder wordt dan 2 centimeter aan weerszijden, dus misschien komt dat ook wel goed. Bovendien gaf de buurman aan dat hij zelf ook niet op een woekerende klimop zat te wachten en dat hij er geen enkel probleem mee had het ding weer weg te halen als het toch niet onder controle te houden bleek.
En de kosten bleken alleszins mee te vallen: of het nu echt zo weinig had gekost of dat de buurman toch wel doorhad dat ik me de afgelopen jaren toch wel wat geërgerd had aan wat zaken weet ik niet, maar op mijn vraag de kosten en een rekeningnummer door te geven zodat ik de helft kon betalen kreeg ik te horen dat het zo wel goed was.
Prima actie van de buurman, die de ergernissen van de afgelopen jaren niet kan doen verdwijnen maar toch wel wat compensatie biedt en een wat positievere kijk op de buurman oplevert. Nu alleen nog de boel zodanig dicht zien te krijgen dat de katten er niet meer zo simpel onderdoor komen: doordat de tuin naar achteren toe afloopt zit daar een paar centimeter ruimte ten opzichte van de grond. De buurman dacht dat de katten daar niet onderdoor zouden kunnen maar dat blijkt misgedacht en momenteel brengt een van de Birmanen meer tijd in mijn tuin door dan in die van zijn baas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten