De telefoon ging en direct daarna werd er op de deur van het kantoor geklopt. Hij nam de telefoon op en snauwde “ik heb gezegd dat ik beslist niet gestoord kan worden!”. Hij luisterde naar wat er gezegd werd, riep geschrokken “nu al” en keek naar de spullen op zijn buro. “Geef me even een paar tellen om op te ruimen, ik kom er aan” wist hij vervolgens met schorre stem uit te brengen.
Hij gooide de oude onderdelen in zijn koffer, werkte deze de kluis in en gaf de deur een duw. Toen maakte hij de deur van het kantoor open. Twee mannen keken hem aan. “Sanders en de Bruin, recherche. U bent de heer Johan de Kramer?” vroeg de oudste van het stel. Hij knikte.
“Wij willen U graag wat vragen stellen in verband met een ernstig voorval binnen dit bedrijf”. Hij opende de deur verder en maakte een gebaar naar binnen. Toen ze plaats hadden genomen aan zijn buro nam de jongste het woord. “Het gaat ons in de eerste plaats om het door Martijn van Horken gegeven alibi. Deze zou rond het middaguur bij U geld opgenomen hebben en daarna met U naar voren gelopen zijn waar hij het gebouw verliet?”. Hij haalde opgelucht adem en zei “dat klopt inderdaad. Wat heeft die zatlap nu weer uitgespookt?”.
Nu nam de oudste het woord. “Voordat we U meer vertellen hebben we nog een paar vragen, Uw naam dook een paar keer nogal opvallend op tijdens het sporenonderzoek”
(Dit was weer een verhaal in het kader van Write on Wednesday en ook deze keer is iedere overeenkomst met bestaande personen of voorvallen louter toeval. Deze keer was het opgegeven onderwerp "Sporen". Het is tevens het volgende hoofdstuk in mijn verhaal "Familiebedrijf", de eerdere hoofdstukken vind je onder het label "Verhalen". Als je ook mee wilt doen of de andere verhalen over het onderwerp voor deze periode wilt lezen kijk dan eens hier: dan vind je de links naar de andere verhalen (in de reacties) en naar de spelregels © Frans54)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten