dinsdag, juni 05, 2007

Brabantse nachten zijn lang.

Brabantse wandelingen ook. Dat begon al met de heenreis. Hoe het komt weet ik niet maar om de een of andere reden ziet de NS op de reis van Friesland naar Brabant het vaakst kans de boel in het honderd te laten lopen. Misschien komt het doordat ik tegenwoordig niet meer in Zwolle op de intercity naar Roosendaal kan stappen maar via Utrecht moet reizen. Kwa tijd maakt het niet zoveel verschil (als alles overeenkomt met de dienstregeling), maar Utrecht is duidelijk een stuk storingsgevoeliger dan Zwolle. De Intercity naar Den Bosch vertrok dan ook ruimschoots te laat en mocht eigenlijk die naam nauwelijks hebben: één enkel treinstel van het model koploper dat dus zo volgepakt zat dat ik de hele reis naar Den Bosch in een halletje bij de deuren mocht doorbrengen, samengepakt met nog een heel stel mensen die dit lot met mij deelden.

In Den Bosch aangekomen was ik al bang dat ik de stoptrein naar Breda niet meer zou halen. Dat bleek mee te vallen: die had ook 10 minuten vertraging. Na vijf minuten werd gemeld dat hij na 10 minuten aan zou komen, weer 3 minuten later zou het nog steeds 10 minuten duren voor hij aankwam en een minuut later kregen we ineens te horen dat hij over enkele minuten zou vertrekken. Duidelijkheid ten top. De stoptrein, die drie a vier keer zo lang was als de eerdere intercity en dus minimaal bezet, vertrok uiteindelijk bijna een kwartier te laat. Al met al kwam ik ruim een kwartier te laat in Breda aan (weg aansluiting op de bus naar Oosterhout), waar geen spoor te bekennen was van E. die mij op zou halen. Ik heb toen de volgende bus maar aan mij voorbij laten gaan en nog een half uur gewacht. Nog steeds geen E. (die er wel degelijk was, maar op de een of andere manier hebben we kans gezien elkaar tussen stationshal, -plein en busstation ruim een uur lang voortdurend mis te lopen).

Uiteindelijk heb ik dus toch maar de bus naar Oosterhout genomen, maar niet wetend welke ik moest hebben terwijl telefonisch navragen niet lukte (nogal logisch: E. zwierf ook ergens op datzelfde station rond) koos ik dus prompt voor de vekeerde en kwam een behoorlijk eind uit de richting in Oosterhout aan.

Gelukkig ben ik daar inmiddels vrij goed bekend en zag ik toch kans op het juiste moment uit te stappen waardoor de wandeling beperkt bleef tot "slechts" ruim twee kilometer. Jullie zullen begrijpen dat daarna de fut er een beetje uit was en dat ik mij daarna de rest van de donderdag maar rustig heb gehouden.

Dat ga ik nu dan ook maar weer even doen (misschien dat ik ondertussen de foto's die bij het vervolg komen alvast uit ga zoeken).

Geen opmerkingen: